Ο Δήμος Πατρέων στο πλαίσιο του τριήμερου αγωνιστικού γιορτασμού του Νοέμβρη του 1973, διοργάνωσε και φέτος εκδήλωση για την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Στην εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στην κατάμεστη αίθουσα «Αίγλη», παρουσία του Δημάρχου Πατρέων, Κώστα Πελετίδη, Αντιδημάρχων, δημοτικών και διαμερισματικών συμβούλων, ομιλήτρια ήταν η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, Κατερίνα Γεροπαναγιώτη, η οποία ανέφερε τα εξής:
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Χθες, παραμονή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, σε όλη την Ελλάδα και στην πόλη μας, ο λαός μας διαδήλωσε, υποδεχόμενος αγωνιστικά τον πρόεδρο ενός ιμπεριαλιστικού κράτους που τις τελευταίες δεκαετίες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου, στηρίζει χούντες, προκαλεί επεμβάσεις, ιμπεριαλιστικούς πολέμους, δολοφονεί αμάχους προκαλώντας τα κύματα των προσφυγικών ροών.
Χιλιάδες λαού διαδήλωσαν ενάντια στους πολέμους και τα σχέδια των ιμπεριαλιστών, στα οποία εμπλέκεται βαθύτερα η χώρα, με ευθύνη και της σημερινής κυβέρνησης, μεγαλώνοντας τους κινδύνους για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής.
Δεν υπάρχει ισχυρότερη απόδειξη γι' αυτό, από τις ίδιες τις δηλώσεις Ομπάμα - Τσίπρα, μετά τη συνάντησή τους. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ εξήρε τη συμβολή της Ελλάδας στα σχέδια του ΝΑΤΟ και τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Από την άλλη ο κ. Τσίπρας περιέγραψε τη βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και την ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης, στο όνομα της «σταθερότητας» και της ανάκαμψης.
Ο λαός μας, με τις χθεσινές κινητοποιήσεις, έκανε κουρελόχαρτο την άθλια απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, να επιβάλλει απαγόρευση των διαδηλώσεων. Αποδεικνύεται, για μια ακόμη φορά, πως η σημερινή κυβέρνηση ενώ επιχειρεί να παρουσιάζεται σαν ‘'αριστερή'' και ‘'προοδευτική'', και δε χάνει ευκαιρία να καπηλεύεται λαϊκούς αγώνες,( βλέπε Καισαριανή) συνεχίζει στον ίδιο δρόμο με τις προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Είναι ο δρόμος του κεφαλαίου, της εκπροσώπησης των μεγάλων μονοπωλιακών συμφερόντων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Την ίδια στιγμή που τσακίζουν το λαό μας με μνημόνια φτώχεια και ανεργία, πνίγουν στα χημικά τις κινητοποιήσεις, όπως των συνταξιούχων, υποδέχονται με δάφνες και στρώνουν κόκκινο χαλί στους μακελάρηδες των λαών.
Φίλες και φίλοι,
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, συνολικά η αντιδικτατορική πάλη, μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων. Ιδιαίτερα αυτό αφορά τις νέες και τους νέους που πρέπει να βρουν την ιστορική αλήθεια, βγάζοντας τους παραμορφωτικούς φακούς όλων όσων έχουν συμφέρον να διαστρεβλώσουν την ουσία και τα συνθήματα του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου.
Ο Δήμος Πατρέων, με την εκδήλωση που διοργανώνει για δεύτερη χρονιά σε συνεργασία με το Χορευτικό Τμήμα του Πολιτιστικού Οργανισμού, και τους ευχαριστούμε για αυτή τους την προσφορά, κάνει το δικό του καθήκον για να φωτιστεί η ιστορική αυτή αλήθεια.
ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ…
Στις έντεκα τη νύχτα της Πέμπτης 15/11 οι πατρινοί άκουσαν από τα ραδιόφωνα τους στους 1605 χιλιόκυκλους, ότι «τους μιλούσε το ελεύθερο πανεπιστήμιο της Πάτρας». Ήταν ο ραδιοφωνικός σταθμός που είχαν κατασκευάσει οι φοιτητές στην κατάληψη του πανεπιστημιακού παραρτήματος.
«(….)Το μεσημέρι της Παρασκευής 16/11 οι έγκλειστοι φοιτητές συγκάλεσαν και πάλι συνέλευση και με βάση την απόφαση, που πήραν σε αυτή, βγήκαν στους δρόμους, σμίξανε με τον συγκεντρωμένο λαό και ξεκινήσανε μαζί του μαχητική πορεία. Επρόκειτο για συγκλονιστική διαδήλωση, η οποία ξεκινώντας από το παράρτημα του Πανεπιστημίου, διέσχισε την Κορίνθου και την Γούναρη, έφτασε στα Ψηλαλώνια κατηφόρισε πάλι στην Κάτω Πόλη, ακολούθησε την Αγίου Ανδρέα, ανέβηκε την Κολοκοτρώνη και κατέληξε και πάλι στο παράρτημα. Τη διαδήλωση αυτή, που όμοιά της είχε πολλά χρόνια να γνωρίσει η Πάτρα, τη συγκροτούσαν γύρω στις οχτώ χιλιάδες άτομα, κυρίως νέοι, που προχωρούσαν αργά και φώναζαν αντιδικτατορικά συνθήματα! (…..)».
Ο αριθμός των θυμάτων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου σε νεκρούς, τραυματίες και κακοποιηθέντες δεν έχει μέχρι σήμερα απόλυτα εξακριβωθεί.
Τιμούμε σήμερα την μνήμη και την προσφορά τους. Θυμόμαστε αυτούς που έπεσαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ειδικά από την περιοχή μας:
Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, φοιτητής Παντείου από την Πάτρα
Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από τον Άνω Αλισσό Αχαΐας.
Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, ιδιωτικός υπάλληλος παο τον Πύργο Ηλείας
Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, οικοδόμος από τα Καλάβρυτα
Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου ιδιωτικός υπάλληλος από την Εξωχώρα Ζακύνθου
Η διακυβέρνηση της χώρας την 21η Απριλίου 1967 πέρασε από το αστικό πολιτικό προσωπικό στους συνταγματάρχες. Το πραξικόπημα έγινε στο όνομα του «κομμουνιστικού κινδύνου». Αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι ο αντικομμουνισμός είναι πάντοτε προπομπός γενικότερων αντιλαϊκών σχεδίων, έχει στο στόχαστρο όλο το λαό και τις οργανώσεις του.
Οι λόγοι που επέβαλαν τη δικτατορία ήταν η εξυπηρέτηση εσωτερικών αναγκών του συστήματος, καθώς υπήρχαν οξυμένες αντιθέσεις ανάμεσα σε αστικά κόμματα και το Παλάτι, που ήταν μέρος του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά και η στήριξη των επιδιώξεων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τον ρόλο που έπαιξε η στρατιωτική δικτατορία στην προάσπιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της Τουρκικής εισβολής και κατοχής στην Κύπρο.
Αστικές δυνάμεις και κόμματα που υπηρετούν τη μακροημέρευση του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος, αποθεώνουν την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Προσπερνάνε με μεγάλη ευκολία και με σκοπιμότητα ότι η δικτατορία, που ήταν πραγματικά ένα καθεστώς τρόμου, με βασανιστήρια, εξορίες και δολοφονίες, με ατελείωτα "απαγορεύεται", υπεράσπιζε πάνω από όλα την εξουσία των μονοπωλίων. Δεν ήταν έργο ορισμένων ‘'ακραίων'', μια ‘'εκτροπή'' αλλά ενέργεια επιβεβλημένη – σ' εκείνες τις συνθήκες – από τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Η εξουσία δεν άλλαξε χέρια, αυτό που άλλαξε ήταν η μορφή άσκησής της. Η χούντα ήταν μια ανοιχτή δικτατορία των κεφαλαιοκρατών, που συνέχισαν να έχουν την πραγματική εξουσία, την οικονομική κυριαρχία. Όπως και ότι συνεχίζουν να την έχουν μέχρι σήμερα, ανεξάρτητα τις μορφές διακυβέρνησης, ανεξάρτητα και από τη σύνθεση και τον προσανατολισμό των κυβερνήσεων και στις συνθήκες του αστικού κοινοβουλευτισμού.
Η Χούντα στήριξε πολύμορφα την πλουτοκρατία, ενίσχυσε την κερδοφορία του κεφαλαίου ενώ εντάθηκε η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τσακίστηκε το εργατικό κίνημα με τον βούρδουλα της καταστολής. Απ' τα πρώτα μέτρα της δικτατορίας ήταν η διάλυση των εργατικών οργανώσεων, των συνδικάτων. Η απεριόριστη στήριξη που έδωσε η Χούντα στα μονοπώλια αποτυπώνεται με εμφατικό τρόπο στην ομιλία του δικτάτορα Παπαδόπουλου στους εφοπλιστές στις 19 Μάρτη '68. Απαντώντας στα αιτήματα των εφοπλιστών ο Παπαδόπουλος είπε: «Θα σας παράσχω το παν». ‘'Παρακαλώντας'' τους δε να σηκώσουν ελληνική σημαία στα πλοία τους, προσέφερε ως και την ψυχή του στο εφοπλιστικό κεφάλαιο: «Και εγώ (…) θα σας προσφέρω οποιανδήποτε άλλην υλικήν συμπαράστασιν ζητήσετε δια να θεμελιώσετε το μεγαλείον της μεγάλης Ελλάδος, να κυματίζη η κυανόλευκος εις τα πέρατα της οικουμένης».
Ως δημοτική αρχή δεν διευκολύνουμε με οποιονδήποτε τρόπο την δράση των σημερινών υποστηρικτών της χούντας, που είναι το εγκληματικό ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Τρία χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, της επίθεσης των φασιστοειδών κατά των στελεχών του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ στο Πέραμα, καθώς και των Αιγυπτίων ψαράδων και ενώ οι δολοφόνοι-τραμπούκοι της Χρυσής Αυγής κυκλοφορούν ελεύθεροι. Η δίωξη του Δημάρχου γιατί δεν διευκολύνει τη δράση αυτού του ναζιστικού μορφώματος, είναι εξέλιξη επικίνδυνη για όλο το λαό και στην Πάτρα και είναι τεράστιες οι ευθύνες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ποιον έχουν τα αστικά κόμματα σύμμαχο και ποιον απέναντί τους.
Φίλες και Φίλοι
Η μετάβαση απ' τη στρατιωτική δικτατορία στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, τον Ιούλη του 1974, δεν έδωσε ουσιαστική και οριστική λύση στα λαϊκά προβλήματα της φτώχειας, της ανεργίας, της διαρκούς υπονόμευσης των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Αυτό που ζει ο λαός μας, τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης, δεν είναι αποτέλεσμα απλά μιας "κακής διαχείρισης" των χρόνων της μεταπολίτευσης, όπως ισχυρίζονται όλα τα αστικά κόμματα.
Αντίθετα, αποδείχθηκε πως οι όποιες παραχωρήσεις αποσπούν οι εργαζόμενοι μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα είναι προσωρινές. Ότι όσες κυβερνήσεις επιλέγουν να διαχειριστούν αυτό το σύστημα και τους νόμους του, αναπόφευκτα θ' ακολουθήσουν αντιλαϊκές πολιτικές. Αυτό αποδείχθηκε με την μετάβαση και από τη ''βασιλευόμενη δημοκρατία'' στη χούντα, και έπειτα με τη μεταπολίτευση Αυτό αποδείχτηκε με την "αριστερή" διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οι κρίσεις, η ανεργία, η λιτότητα, η φτώχεια, οι πόλεμοι θα υπάρχουν όσο η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των καπιταλιστών, όσο η Ελλάδα είναι δέσμια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Ορισμένοι (αστοί και δημοσιολόγοι) δέχονται το λαϊκό ξεσηκωμό, ακόμα και οξυμένες μορφές και τρόπους πάλης, αλλά μόνο σε δικτατορικά καθεστώτα και ακόμα και εκεί, πάντα με περιορισμένο περιεχόμενο, με στόχους που δεν ξεπερνούν το σημερινό, άδικο, εκμεταλλευτικό σύστημα. Στις σημερινές συνθήκες, κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, λένε ότι δεν χρειάζονται τέτοια ή ότι υπάρχουν όρια. "Η απεργία δεν είναι λύση", "αυτό που χρειάζεται είναι κοινωνική συνοχή", "μα υπάρχει και κοινωνικός διάλογος" και πολλά άλλα τέτοια.
Όλα μέσα στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που γενικά είναι πιο βολική,ανταποκρίνεται καλύτερα στην ενσωμάτωση του λαού, στον εγκλωβισμό στις κυβερνητικές εναλλαγές, στην αυταπάτη ότι οι κυβερνήσεις έχουν την εξουσία και όχι η αστική τάξη με πολιτικό προσωπικό τις κυβερνήσεις.
Με εκλογές και δημοψηφίσματα, να καλείται ο λαός να ψηφίσει όποιον του υπόσχεται καλύτερους όρους σκλαβιάς και στο ενδιάμεσο να φωνάζει γιατί δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους ή γιατί ήταν δήθεν ανίκανοι και αναποτελεσματικοί ή λαμόγια κατά το λαϊκό ρηθέν.
Τα αστικά κόμματα δημιουργούν σύγχυση με εθνικούς στόχους, ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη και ανάκαμψη της κερδοφορίας είναι για όλο το λαό. Σε αυτή τη δημοκρατία τα αφεντικά παρουσιάζονται με ανθρώπινο πρόσωπο, ως κοινωνικοί εταίροι, οι επιχειρήσεις είναι μια οικογένεια και όλοι πρέπει να δουλέψουν σκληρά, να αποδεχτούν να θυσιάσουν το μισθό, την ασφάλιση, τα αποθεματικά και πάρα πολλά άλλα για να ανακάμψει η οικονομία της χώρας.
Θέλουν, ο λαός και η νεολαία να δέχονται, με συζητήσεις και με διαπραγματεύσεις, τη διαχείριση της φτώχειας και της μιζέριας τους, τη μόνιμη ανασφάλεια, να είναι δεμένη η ζωή τους ανάλογα με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, ανάλογα δηλαδή με την κερδοφορία αυτών που τους εκμεταλλεύονται και τους πατάνε.
Σήμερα αυτό το αξιοποιεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, υπερασπίζοντας την αντιλαϊκή πολιτική που υλοποιεί. Σε πρόσφατες δηλώσεις της, η νέα υπουργός εργασίας υπενθυμίζει, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε, «η μερική απασχόληση και η εκ περιτροπής εργασία προβλέπεται από την υπάρχουσα ελληνική νομοθεσία»
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επίθεση του κεφαλαίου και της κυβέρνησης θα κλιμακωθεί το αμέσως επόμενο διάστημα. Ότι η ζωή της λαϊκής οικογένειας θα επιδεινωθεί. Η όποια κυβερνητική εναλλαγή π.χ. με τη ΝΔ στο τιμόνι της εξουσίας δεν θα αλλάξει την ασκούμενη πολιτική. Θα συνεχίσουν το κράτος και οι θεσμοί του να γδέρνουν το λαό μας για τις ανάγκες του κεφαλαίου. Θα συνεχίσουν να χάνουν σε δικαιώματα, βιοτικό επίπεδο, υγεία, παιδεία.
Ήδη, τα «χαρτιά» έχουν ανοίξει από κυβέρνηση και κουαρτέτο πάνω στο τραπέζι: Απελευθέρωση πλειστηριασμών, απελευθέρωση των απολύσεων, παραπέρα μείωση μισθών, επιδρομή στο εισόδημα μικρομεσαίων αγροτών και ΕΒΕ, είναι μερικά μόνο απ' όσα έχουμε μπροστά μας.
Η Δημοτική Αρχή έχει πάρει σαφή θέση, να βγει ο λαός και οι εργαζόμενοι στο προσκήνιο και να μην επιτρέψουν να τους ρημάξουν τη ζωή και το μέλλον, η κυβέρνηση και η ΕΕ.
Στηρίξαμε τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των μικρομεσαίων ενάντια στο ασφαλιστικό έκτρωμα, τις κινητοποιήσεις της φτωχής αγροτιάς ενάντια στα μέτρα του 3ου μνημονίου και της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, που οδηγούν στο ξεκλήρισμα και τον αφανισμό τους μικρομεσαίους αγρότες.
Οργανώσαμε μαζί με δεκάδες φορείς την μεγάλη πορεία αγώνα από την Πάτρα στην Αθήνα ενάντια στην ανεργία, διεκδικώντας «Δουλειά για όλους, Δουλειά με Δικαιώματα» και μέτρα ουσιαστικής στήριξης των ανέργων και των οικογενειών τους.
Στηρίζουμε τις προγραμματισμένες απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα, στις 24 Νοέμβρη και 8 Δεκέμβρη.
Τα συνθήματα του Πολυτεχνείου, ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ – ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ είναι σήμερα επίκαιρα όσο ποτέ.
Σε μια πόλη που οι μαθητές λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία, που η ανεργία κάνει κουρέλια το μέλλον των παιδιών μας, σε μια χώρα που έχει μετατραπεί σε ‘'κολαστήριο ψυχών'' για δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες, θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων που προσπαθούν να σωθούν, ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζει νέες βάσεις, ο λαός μας πρέπει οργανωμένα να διεκδικήσει τη ζωή που του αξίζει.
Η πείρα των τελευταίων 43 χρόνων, από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την πτώση της χούντας ένα χρόνο μετά, αναδεικνύει ότι το πραγματικό ζήτημα για το λαό μας είναι η συγκέντρωση δυνάμεων στην πάλη ενάντια στα μονοπώλια, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Έτσι μόνο η πάλη του λαού μας, που αναπτύσσεται στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων, θα γίνεται πιο αποτελεσματική, θα μπορεί ν' αποκρούει αντιλαϊκά μέτρα, ν' αποσπά κάποιες κατακτήσεις.
Είναι ο λαϊκός παράγοντας, η δύναμη που πρέπει να παρέμβει αποφασιστικά για να ανατρέψει το σύνολο των αντιλαϊκών πολιτικών που μετατρέπει σε συντρίμμια τα λαϊκά δικαιώματα, τις ανάγκες του λαού και της νεολαίας του σε εμπόρευμα, τον μόχθο και τη ζωή τους σε λάφυρο της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων.
Θα ήθελα να κλείσω με ένα ανώνυμο ποίημα, τοιχοκολλημένο στο Πολυτεχνείο στις 17/11/1981 με τίτλο ‘'ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΑΓΩΝΙΣΟΥ''
Για τη μεγάλη μας γιορτή που ήρθες να τιμήσεις
Εις το βωμό της λευτεριάς και συ να προσκυνήσεις.
Για λευτεριά ν' αγωνιστείς, για μας ποτέ μην κλάψεις
Ύμνους μονάχα λευτεριάς, αν θες και συ να γράψεις.
Δίκιο, ψωμί και λευτεριά, φώναξε όπου να ‘σαι
Έτσι τιμάς τους ήρωες και πάντα τους θυμάσαι.
Προδότης μόνο μη γενείς, δειλός αν είσαι κρύψου
Κι αν δε γεννήθηκες ραγιάς, μαζί μας αγωνίσου.
Η δόξα των προγόνων μας αιώνια θα μείνει.
Με πολυβόλα και με τανκς το πνεύμα δεν πεθαίνει.
(Πηγές από βιβλία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών)
Στη συνέχεια, το Χορευτικό Τμήμα του Δήμου Πατρέων, παρουσίασε μουσικοχορευτική παράσταση, με εικόνα, χορό, μουσική και ανάγνωση κειμένων, αφιερωμένη στην εξέγερση.
