Τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Πάτρας
Η Πάτρα συμπεριλαμβάνεται στην λίστα των παλαιότερων συνεχόμενων κατοικημένων πόλεων του κόσμου. Στην περιοχή έχουν βρεθεί οικισμοί από τους Μυκηναϊκούς χρόνους και ποτέ δεν έπαψε να κατοικείται από τότε. Ανακαλύπτοντας τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Πάτρας σημαίνει να κάνει κανείς μια βόλτα στο χρόνο από την εποχή των Μυκηναίων μέχρι τους τεχνοκράτες του 21ου αιώνα και τα τεχνολογικά θαύματά τους. Η κάθε στάση έχει να πει τη δική της ιστορία για μια κοινότητα ανθρώπων που διατηρείται στους αιώνες.
Αρχαιολογικό Μουσείο Πάτρας
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Πάτρας είναι ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά μουσεία στην Ελλάδα. Στεγάζεται σε ένα σύγχρονο κτίριο στην βόρεια είσοδο της πόλης επί της Νέας Εθνικής Οδού Πατρών-Αθηνών 38-40. Το Ευρωπαϊκού επιπέδου αρχιτεκτονικό οικοδόμημα, σχεδιασμένο από τον Θεοφάνη Μπομπότη, με την αρμονική συνεργασία αρχιτεκτονικής και αρχαιολογίας, αφηγείται μια ιστορία αιώνων της Πάτρας και της ευρύτερης περιοχής.
Τηλέφωνο: +30 2610 623820, +30 2613 616100
Εισιτήριο: Ολόκληρο: €6, Μειωμένο: €3
Α.Μ.Ε.Α. Υπάρχει πρόσβαση για άτομα με κινητικά προβλήματα (χώροι στάθμευσης, χώροι υγιεινής.
Ώρες Λειτουργίας
Xειμερινό: Από 1 Νοεμβρίου έως 28 Φεβρουαρίου Δευτέρα, Τετάρτη έως Κυριακή 08:30 - 15:30
Θερινό: Από 1 Μαρτίου έως 31 Οκτωβρίου Δευτέρα έως Κυριακή 08:30 - 16:00
Tρίτη κλειστά, στη διάρκεια ισχύος του χειμερινού ωραρίου.
Ημέρες Ελευθέρας Εισόδου
6 Μαρτίου - Μνήμη Μελίνας Μερκούρη, 18 Απριλίου - Διεθνής Ημέρα Μνημείων, 18 Μαΐου - Διεθνής Ημέρα Μουσείων, Tο τελευταίο Σαββατοκύριακο Σεπτεμβρίου κάθε έτους (Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς), 28 Οκτωβρίου, Κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα από 1ης Νοεμβρίου έως 31ης Μαρτίου
Οι αρχαιολογικοί θησαυροί της Πάτρας και της Δυτικής Αχαΐας φιλοξενούνται στις 3 αίθουσες των μόνιμων εκθεμάτων και καλύπτουν μια ιστορική περίοδο από το 3000 π.χ. έως τον 4ο αι. μ.Χ. Μυκηναϊκά αγγεία, γλυπτά, όπλα, κοσμήματα, παιδικά παιχνίδια, Ρωμαϊκά ψηφιδωτά και πολλά άλλα αντικείμενα μας ταξιδεύουν στο χρόνο δίνοντας μας μια παραστατική εικόνα του δημόσιου, ιδιωτικού και θρησκευτικού βίου της αρχαίας Αχαΐας. Η οργάνωση του χώρου επιτρέπει στον επισκέπτη να πλησιάσει τα αντικείμενα σε απόσταση αναπνοής αλλά και να ακολουθήσει μια πανοραμική διαδρομή που να συνοψίζει την ιστορική αφήγηση.
Στο Μουσείο, εκτός από τα εκπαιδευτικά προγράμματα, πραγματοποιούνται ποικίλες εκδηλώσεις όπως περιοδικές εκθέσεις ευρύτερου ενδιαφέροντος, διαλέξεις, σεμιναριακού τύπου κύκλοι μαθημάτων με θέμα την αρχαιολογία και την αρχαία τέχνη, εορτασμοί με αφορμή την ημέρα των Μουσείων όπως και της πανσελήνου του Αυγούστου.
Μυκηναϊκό Πάρκο Πατρών - Βούντενη
Ίσως το ωραιότερο πάρκο της Πάτρας είναι το Μυκηναϊκό Πάρκο Πατρών στη Βούντενη. Πέρα από τη σημαντική ιστορική του σημασία ο επισκέπτης μπορεί να κάνει μια ευχάριστη βόλτα σε ένα καταπράσινο τοπίο 3,5 χιλιομέτρων και να απολαύσει από το ύψωμα στον οικισμό την πανοραμική θέα προς τον Πατραϊκό κόλπο, τη Γέφυρα και τα βουνά, Βαράσοβα, Κλόκοβα (παλιοβούνα) και Ριγάνι.
Τηλ. 2610 459254
Εισιτήριο: Ολόκληρο: €6, Μειωμένο: €3
Ώρες Επίσκεψης: 08:30 - 15:30
Κλειστό κάθε Τρίτη και τις επίσημες αργίες
Α.Μ.Ε.Α. Υπάρχει πρόσβαση για άτομα με κινητικά προβλήματα (χώροι στάθμευσης, χώροι υγιεινής)
Το πάρκο είναι ένας Μυκηναϊκός οικισμός που κατοικήθηκε από το 1500 έως το 1000πχ. Η θέση του στο πλάτωμα Μπόρτζι έδινε στους κατοίκους μια αίσθηση ασφάλειας εξαιτίας της φυσικής οχύρωσης του τοπίου και τον έλεγχο του θαλάσσιου ορίζοντα. Ο οικισμός αυτός δεν ήταν ο μοναδικός στην περιοχή. Υπήρχαν κι άλλοι οικισμοί στα πεδινά. Αλλά ήταν το κέντρο μιας κοινότητας και το σημείο συγκέντρωσης σε περίπτωση κινδύνου. Επιπλέον το μαλακό πέτρωμα ήταν ιδανικό για τη διάνοιξη των θαλαµωτών τάφων. Κάποιοι τάφοι εξαιτίας των διαστάσεών και των αρχιτεκτονικών λεπτομεριών τους πρέπει να ανήκαν σε αξιωµατούχους. Οι νεκροί συνοδεύονταν από αντικείµενα καθηµερινής χρήσης όπως αγγεία, κοσµήµατα, εργαλεία, όπλα και σκεύη, χρήσιµα στη ζωή και απαραίτητα - όπως πίστευαν - στο µεταθανάτιο ταξίδι. Η µελέτη των αντικειµένων αυτών αποκάλυψε στοιχεία που υποδηλώνουν τον πλούτο και την ευηµερία των κατοίκων της Βούντενης, τις εµπορικές και πολιτιστικές επαφές µε άλλες περιοχές, κοντινές (Μεσσηνία, Λακωνία, Αργολιδα, Κορινθία) ή πιο µακρινές (Κρήτη, Ιταλία, Συροπαλαιστίνη, Ανατολία) και αναδεικνύουν τον οικισµό της Βούντενης ως ένα σπουδαίο µυκηναϊκό κέντρο της Αχαΐας. Τα ευρήματα βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών.
Ρωμαϊκό Ωδείο
Το Ρωμαϊκό Ωδείο της Πάτρας είναι μεγαλοπρεπές κτίσμα ρωμαϊκών χρόνων που σήμερα έχει ανακατασκευαστεί και χρησιμοποιείται για θεατρικές και μουσικές εκδηλώσεις. Βρίσκεται στα δυτικά του Κάστρου, στην Άνω Πόλη δίπλα στο Ρωμαϊκό στάδιο και ανάμεσα στις οδούς Παλιών Πατρών Γερμανού, Σωτηριάδου Παντοκράτορος και την πλατεία Αγίου Γεωργίου.
Στο παρελθόν κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο, όπου η πόλη ήκμασε, η Πάτρα αποτέλεσε κοσμοπολίτικο κέντρο της Μεσογείου. Μετά τη νίκη του Οκταβιανού εναντίον του Αντωνίου στο Άκτιον το 31πχ, οι Ρωμαίοι αναγνωρίζουν τη σημασία της θέσης της πόλης για τη ναυτική επικοινωνία με την Ιταλία και ο Οκταβιανός είναι ο πρώτος ο οποίος αποφασίζει να δώσει στην πόλη νέα πνοή ιδρύοντας εδώ Ρωμαϊκή αποικία με την εντυπωσιακή ονομασία Colonia Augusta Achaica Patrensis. Το Ρωμαϊκό Ωδείο κατά τον Παυσανία κτίστηκε περίπου το 160μχ και είναι συγκρίσημο ως προς την ομορφιά με το Ηρώδειο της Αθήνας, αν και σε μέγεθος είναι το μισό αφού μπορεί να δεχθεί 3000 θεατές. Αν η χρονολόγηση του Παυσανία είναι σωστή τότε πιθανότατα ήταν προσφορά είτε του αυτοκράτορα Αντωνίνου Πίου είτε του Μάρκου Αυρέλιου.
Στα χρόνια που πέρασαν το Ωδείο υπέστη ζημιές από φυσικές καταστροφές και επιδρομές και επιχωματώθηκε. Ο Γάλλος περιηγητής Φρανσουά Πουκεβίλ (1770 - 1838) αναφέρει ότι στα χρόνια του σωζόταν τμήματά του στον περίβολο σπιτιών. Το 1889 αποφασίστηκε να γκρεμιστεί ο λόφος του Στράνη και τα χώματα να χρησιμοποιηθούν στην επιχωμάτωση του λιμανιού που κατασκευαζόταν τότε. Κατά τις εργασίες αυτές ανακαλύφθηκε το Ωδείο.
Από το 1959 έως το 1963 με πρωτοβουλία και προσωπική δαπάνη του αρχιτέκτονα Ιωάννη Βασιλείου έγινε αναμαρμάρωση και αναστήλωση πολλών χώρων του. Για αυτό του το έργο ο Βασιλείου τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και τον Δήμο Πατρέων.
Το Κάστρο της Πάτρας
Το Κάστρο της Πάτρας δεσπόζει πάνω από το ιστορικό κέντρο της πόλης. Βρίσκεται σε χαμηλό λόφο του Παναχαϊκού όρους σε απόσταση 800 μέτρων από την θάλασσα στην Άνω Πόλη. Μια επίσκεψη στο κάστρο θα σας επιβραβεύσει με μια συναρπαστική ιστορική αφήγηση στους αιώνες, μια ήρεμη βόλτα στους κήπους του και μια πανοραμική θέα.
Ώρες Λειτουργίας:
Δευτέρα, Τετάρτη - Κυριακή: 08:30-15:10
Κλειστό κάθε Τρίτη και τις επίσημες αργίες
Είσοδος Ελεύθερη
Το κάστρο κτίστηκε πάνω στα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης και η χρήση του στους αιώνες ως στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο είχε ως συνέπεια τις συνεχείς επισκευές και προσθήκες, μαρτυρίες όλων των κατακτητών και της πολεμικής τεχνολογίας της εποχής τους.
Τον 6ο αιώνα μ.Χ. επί Ιουστινιανού, μετά από καταστροφικό σεισμό, κατασκευάστηκε χρησιμοποιώντας υλικά από τα προχριστιανικά κτίσματα όπως κολώνες, επιστήλια, υπέρθυρα και άλλα κομμάτια τα οποία είναι ορατά στις εξωτερικές πλευρές των τειχών. Από την κατασκευή του μέχρι τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, το κάστρο χρησιμοποιήθηκε συνεχώς για την άμυνα της πόλης αλλά και ως διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο.
Στους Βυζαντινούς χρόνους το κάστρο χρησιμοποιήθηκε από τους κατοίκους της πόλης όταν πολιορκήθηκαν από Σλάβους, Σαρακηνούς, Βουλγάρους και Νορμανδούς χωρίς να καταφέρουν να το κατακτήσουν.
Το 1205 οι Φράγκοι Σταυροφόροι καταλαμβάνουν την πόλη και το φρούριο. Όταν το φρούριο ήλθε στα χέρια τους, αυτοί προχώρησαν σε πολλές βελτιώσεις, ενισχύσεις και αύξηση της επιφάνειας του, με την κατασκευή τειχών, πύργων και προμαχώνων. Επίσης για την καλύτερη άμυνα, άνοιξαν τάφρο στις τρείς πλευρές του φρουρίου.
Το 1278 υποθηκεύτηκε στον Λατίνο Αρχιεπίσκοπο ο οποίος το εκμεταλλεύτηκε ποικιλοτρόπως, ακόμη και ενοικιάζοντας το. Το 1408 το φρούριο μισθώθηκε από τον Πάπα στους Ενετούς για πέντε χρόνια, έναντι σοβαρού μισθώματος.
Το 1430 απελευθερώθηκε από τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον Δεσπότη του Μυστρά. Γνωρίζοντας την μεγάλη σημασία του φρουρίου για την άμυνα της περιοχής προχώρησε σε μεγάλα έργα, όπως προσθήκες, επισκευές και στην γενικότερη ενίσχυσή του.
Το 1458 οι Τούρκοι κατέλαβαν το κάστρο και παρέμειναν εκεί όλη σχεδόν την περίοδο της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα. Το φρούριο γίνεται διοικητικό κέντρο, διότι η άμυνα της πόλης και της περιοχής γενικότερα μεταφέρεται στο κάστρο του Ρίου.
Κατά το χρονικό διάστημα 1687 – 1715, η Πάτρα γίνεται μία από της τέσσερες επαρχίες της Δημοκρατίας της Βενετίας.
Το 1715 οι Τούρκοι καταλαμβάνουν πάλι το φρούριο.
Το 1828 το φρούριο πέρασε πάλι στα χέρια των Ελλήνων όταν παραδόθηκε από την Τούρκικη φρουρά στον Γάλλο στρατηγό Μαιζόν, που ηγείτο της γαλλικής εκστρατείας στον Μοριά.
Την περίοδο 1941 – 1944 κατά την Γερμανική κατοχή ήταν υπό τις κατοχικές δυνάμεις και ελευθερώθηκε με την απελευθέρωση της Πάτρας στις 4 Οκτωβρίου 1944.
Από το 1973 το φρούριο εποπτεύεται από την 6η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.
Ο Σταμάτης Βούλγαρης και η γέννηση μιας πόλης
Ο Σταμάτης Βούλγαρης είναι αυτός που έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην καθημερινή ζωή των Πατρινών έδω και 180 χρόνια, δημιουργώντας αυτό το γνώριμο πολεοδομικό σχέδιο της πόλής. Μόνο που η ζωή για μερικούς είναι ένα πολυτάραχο και περιπετειώδης ταξίδι και η ζωή του Σταμάτη ξεπέρασε τα όρια της προσφοράς του στην πολεοδομία.
Ο Σταμάτης ήταν Κερκυραίος από το χωριό Ποτάμι της Λευκίμμης. Κατατάχθηκε στον Γαλλικό στρατό το 1799 μετά από επεισόδιο στο οποίο επέδειξε μεγάλο θάρρος και ψυχραιμία. Κατά την πολιορκία της Κέρκυρας από τους Ρωσσοτούρκους, κατάφερε να εξουδετερώσει βλήμα που είχε πέσει δίπλα από τη λέσχη των ευγενών και δεν είχε εκραγεί. Σώζοντας τη λέσχη κατάφερε επίσης να σώσει και ένα Γαλλικό στρατιωτικό απόσπασμα που εκείνη τη στιγμή περνούσε παραδίπλα μεταφέροντας βαρύ οπλισμό και πυρομαχικά, προκαλώντας έτσι το θαυμασμό του Γάλλου στρατηγού. Οι Γάλλοι τίμησαν τον Σταμάτη κατατάσσοντάς τον στη φρουρά και όταν αποχώρησαν από το νησί, τον πήραν μαζί τους. Ο Σταμάτης στο Παρίσι σπούδασε μηχανικός σε στρατιωτική σχολή με τη βοήθεια του στρατηγού και έκανε μαθήματα με το μεγάλο ζωγράφο J.L.David. Πήγε σε πολλές εκστρατείες και πολέμησε στη μάχη του Βατερλώ. Όταν ήταν να έρθει ο Γαλλικός στρατός στην Ελλάδα, έσπευσε να ενταχθεί στην εκστρατεία. Προσωπικός φίλος του Καποδίστρια, στην Ελλάδα βρέθηκε να σχεδιάζει μια πόλη που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην οικονομία της χώρας μέσα από το εμπόριο της σταφίδας. Το 1829 πάντως δεν της φαινόταν. Ήταν κατεστραμμένη από τις μάχες για την εθνική μας ανεξαρτησία και οι 4000 κάτοικοί της ταλαιπωρημένοι από την φτώχεια και την ελονοσία. Το 1834 ξεκίνησε μεγάλη οικοδομική δραστηριότητα και με βάση το σχέδιό του άρχισαν να διαμορφώνονται οι δρόμοι και οι πλατείες που είναι πια τόσο γνώριμες και αγαπητές στους Πατρινούς.
Το αρχικό πολεοδομικό σχέδιο της Πάτρας, που καταρτίστηκε το 1829 από τους Σταμάτη Βούλγαρη και Ωγκύστ-Τεοντόρ Γκαρνό, Λοχαγούς της εκστρατείας του Μοριά. Tο σχέδιο δεν εφαρμόστηκε πλήρως.
Θέατρο «Απόλλων»
Το Δημοτικό θέατρο «Απόλλων» είναι το επίκεντρο της Πλατείας Γεωργίου και έμβλημα της πόλης της Πάτρας. Η ιστορική σημασία του είναι σημαντική ως πολύτιμο αρχιτεκτονικό στολίδι μιάς άλλης εποχής και ως το μόνο θέατρο στην Ελλάδα που λειτουργεί αδιάκοπα από την ημέρα που ιδρύθηκε.
Κτίστηκε το 1871 σχεδιασμένο από τον Βαυαρό αρχιτέκτωνα Ερνέστο Τσίλλερ. Είναι μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου και αποτελεί το παλαιότερο από τα σωζόμενα κλειστά θέατρα των νεότερων χρόνων. Χρηματοδοτήθηκε από πλούσιους έμπορους της πόλης και είναι ένα σύμβολο μιας εύπορης εποχής που αντανακλά τα κοσμοπολίτικα γούστα τους. Tα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν τα ακριβότερα και πιο πολυτελή της εποχής, πέτρα Τεργέστης, κάγκελα από την Αγγλία, αγάλματα από την Βιέννη, μάρμαρα από το Λιβόρνο, πέτρα από τον Αστακό και διάφορα άλλα από την υπόλοιπη Ελλάδα.
Τα σχέδια του Ερνέστο Τσίλερ φυλάσσονται ακόμα σήμερα στη δημοτική βιβλιοθήκη Πατρών.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στις 10 Οκτωμβρίου 1872 στους ήχους του Βέρντι με την παράσταση «Ο χορός των μεταμφιεσμένων», παραγωγή Ιταλικού μελοδραματικού θιάσου. Σήμερα είναι η κεντρική σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας. Φιλοξενεί διάφορες παραστάσεις και καρναβαλικές εκδηλώσεις. Κάθε Αποκριά φιλοξενούσε χοροεσπερίδες και χορούς μπαλ μασκέ και από τη δεκαετία του 1950 ταυτίστηκε με τη διοργάνωση των περίφημων και μοναδικών στο Πανελλήνιο «Μπουρμπουλιών».
«Στέγη Γραμμάτων Κωστής Παλαμάς»
Στην οδό Κορίνθου 241 βρίσκεται οι οικία του μεγάλου μας ποιητή Κωστή Παλαμά. Το πρόγραμμα λειτουργίας και επισκέψεων στο κτίριο, που γεννήθηκε ο ποιητής και στεγάζεται η «Στέγη Γραμμάτων Κωστής Παλαμάς» είναι το εξής. Για το ευρύτερο κοινό λειτουργεί ΤΡΙΤΗ και ΠΕΜΠΤΗ απόγευμα 6.00 έως 9.00 και ΣΑΒΒΑΤΟ πρωί 10.00 έως 01.00. Για Σχολεία, Φορείς, και Συλλόγους λειτουργεί ΤΡΙΤΗ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ κατά τις ώρες 10.00 έως 13.00.
Τηλέφωνο: 2616 007.301
E-mail: info@sgkpalamas.gr
Το 2014 το κτίριο αγοράστηκε από τον Αθανάσιο Δ. Στεφανόπουλο, ο οποίος ανέλαβε την διάσωση του. Σήμερα η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Στέγη Γραμμάτων Κωστής Παλαμάς» είναι υπεύθυνη για τη διατήρηση και λειτουργία του ως κέντρο πολιτισμού αφιερωμένο στη μνήμη του ποιητή. Οι δραστηριότητές που αναπτύσσονται συμπεριλαμβάνουν την μελέτη και διάδοση του έργου του ποιητή, υποστήριξη εκδοτικών και ερευνητικών προγραμμάτων, ενθάρρυνση και προώθηση νέων ερευνητών και λογοτεχνών με τη διοργάνωση συνεδρίων, σεμιναρίων, μουσικών και θεατρικών παραστάσεων, τη συνεργασία με ιδρύματα και εταιρείες με κοινούς σκοπούς.
Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέα
Στη δυτική πλευρά του κέντρου της πόλης δεσπόζει ο επιβλητικός Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέα. Ο καθεδρικός ναός είναι η μεγαλύτερη εκκλησία της Ελλάδας και μία από τις μεγαλύτερες των Βαλκανίων με χωρητικότητα 5500 ατόμων. Θεμελιώθηκε το 1908 από τον Γεώργιο τον Α΄, και εγκαινιάσθηκε το 1974 από τον Μητροπολίτη Πατρών κ. Νικόδημο.
Την επίβλεψη των εργασιών ανέγερσης είχε ο αρχιτέκτονας Αναστάσιος Μεταξάς και μετά το θάνατό του το 1937, ο αρχιτέκτονας Γεώργιος Νομικός. Μαζί με τον διπλανό παλαιό ναό του Αγίου Ανδρέου αποτελεί ένα σημαντικό χώρο προσκυνήματος για Χριστιανούς από την Ελλάδα και όλον τον κόσμο. Ο πολιούχος άγιος της πόλης γιορτάζεται λαμπρότατα στην Πάτρα στις 30 Νοεμβρίου.
Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, είναι ο τόπος του μαρτυρίου του Αγίου Ανδρέα. Ο Απόστολος Ανδρέας μετά από μακρά αποστολική διαδρομή στη Θράκη και τη Μακεδονία, φτάνει στην Πάτρα. Εδώ συνεχίζει την Χριστιανική διδασκαλία και με τις προσευχές του θεραπεύει πολλούς μεταστρέφοντάς τους στον Χριστιανισμό. Ανάμεσα στους θεραπευμένους είναι και η γυναίκα του ανθύπατου Αιγεάτου, η Μαξιμίλλα, η όποια έπασχε από πολύ βαριά ασθένεια. Η θεραπεία της Μαξιμίλλα και η μετέπειτα πίστη της στον Χριστό θα προκαλέσει έντονα τον ανθύπατο, ο οποίος με την παρότρυνση των τοπικών ειδωλολατρών ιερέων θα τηρήσει τους νόμους της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας περί διάδοσης της θρησκείας. Συνέλαβε τον Απόστολο και τον οδήγησε στο μαρτύριο με σταυρικό θάνατο σε ηλικία 80 ετών.
Ο Παλαιός Ναός του Αγίου Ανδρέα
Ο παλαιός ναός ολοκληρώθηκε το 1843 σε ρυθμό βασιλικής και είναι έργο του περίφημου Θεσσαλονικιού αρχιτέκτονα Λύσανδρου Καυταντζόγλου. Τις εργασίες ανέγερσής του παρακολούθησε αυτοπροσώπως τον Οκτώβριο του 1838 ο βασιλιάς Όθωνας. Οι ολόσωμες εικόνες της οροφής με σκηνές από τη Βίβλο, Πατέρες και Πατριάρχες αποτελούν έργα του μεγάλου αγιογράφου Δημήτρη Χατζηασλάνη, γνωστού ως Βυζάντιου. Επειδή είναι το σημείο που μαρτύρησε ο Άγιος, μπροστά και δεξιά του Ναού, κοντά στο Άγιο Βήμα, βρίσκεται ο μαρμάρινος τάφος του.
Δίπλα στο ναό μέσα σε θολωτή σπηλιά υπάρχει μέχρι σήμερα η πηγή της θεάς Δήμητρας στην οποία λειτουργούσε και μαντείο μόνο για αρρώστους, όπως αναφέρει ο Παυσανίας. Η λατρεία του Αγίου Ανδρέα συσχετίστηκε με τη λατρεία της θεάς Δήμητρας με διάφορους τρόπους. Ένας από αυτούς ήταν, όπως εξιστορούν μαρτυρίες του Γρηγορίου επισκόπου της Τουρ (538-594), ότι στον τάφο του Απόστολου Ανδρέα έβγαινε «μάννα», με τη μορφή αλεύρου, και λάδι με ευχάριστο άρωμα. Η ποσότητά τους αποκάλυπτε στους κατοίκους αν η συγκομιδή της χρονιάς θα ήταν καλή. Σήμερα η πηγή είναι ένας αρχαιολογικός χώρος και εξακολουθεί να έχει θρησκευτική αξία. Τα νερά της πηγής συνεχίζουν να λειτουργούν ως αγίασμα και να την επισκέπτονται χιλιάδες άνθρωποι μιάς και ο άγιος που μαρτύρησε δίπλα στην πηγή ταυτίστηκε με τη θεραπεία των αρρώστων στη συνείδηση των Χριστιανών.
Σήμερα στον ναό βρίσκονται φυλαγμένα τα λείψανα του Άγιου Ανδρέα. Αποτελούνται από την Τιμία Κάρα, το μικρό δάκτυλο, και μικρά τμήματα του σταυρού στον οποίο μαρτύρησε, όλα τοποθετημένα σε ειδική λειψανοθήκη. Τα λείψανα του αγίου έχουν κι αυτά μια πολυτάραχη ιστορία στους αιώνες.
Στα μέσα του 4ου αιώνα, ο γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος, πήρε από την Πάτρα μέρος του λειψάνου του Αγίου και το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Στις 3 Μαρτίου 357 κατατέθηκε στον ναό των Αγίων Αποστόλων μέσα σε πολύτιμη λειψανοθήκη που έφερε την επιγραφή "Θησαυρός των Πατρέων". Στην καταστροφική 4η σταυροφορία το 1204, όταν οι σταυροφόροι λεηλάτησαν την Κωνσταντινούπολη, μεγάλο μέρος του λειψάνου αρπάχτηκε από τους Λατίνους και μεταφέρθηκε στο Αμάλφι της Ιταλίας.
Το 1460 η Πελοπόννησος πέφτει στους Τούρκους. Ο τελευταίος δεσπότης του Μωρηά και ηγεμόνας της πόλεως των Πατρών Θωμάς Παλαιολόγος φεύγει το 1462 από την Πάτρα και πηγαίνει στη Δύση, παίρνοντας μαζί του και την Τιμία Κάρα του Αγίου για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Την παρέδωσε στους Λατίνους για ασφαλέστερη φύλαξη. Πέρασαν 500 χρόνια. Ήρθε η ώρα της επιστροφής. Μετά από μεγάλες προσπάθειες της Ι.Μητρόπολης Πατρέων μαζί με το Δήμο Πατρέων, στις 26 Σεπτεμβρίου 1964 παραδόθηκε από Αντιπροσωπεία του Πάπα Παύλου η Τιμία Κάρα του Αγίου Ανδρέα στο Μητροπολίτη Πατρών Κωνσταντίνο στην πλατεία Τριών Συμμάχων, ενώπιον χιλιάδων ανθρώπων, 20 αρχιερέων, του Προέδρου της Κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου, του κλήρου της Ι. Μητροπόλεως και πολλών άλλων επισήμων.
Λουτρά Χαμάμ Πατρών
Το χαμάμ της Πάτρας στην οδό Μπουκαούρη 29 έχει μεγάλη ιστορική σημασία. Είναι το μόνο χαμάμ στην Ελλάδα που λειτουργεί αδιάκοπα με παραδοσιακό τρόπο. Χτίστηκε το 1400 πάνω σε Ρωμαϊκά λουτρά. Μετά την αποχώρηση των Τούρκων το χαμάμ πέρασε στα χέρια του Ελληνικού κράτους, το οποίο το ενοικίαζε σε ιδιώτες. Μετέπειτα πουλήθηκε σε ιδιώτη.
Αchaia Clauss
Σ΄ έναν καταπράσινο λόφο, οχτώ χιλιόμετρα ΝΑ του κέντρου της Πάτρας, βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της οινοποιίας ACHAIA CLAUSS που ξεχωρίζει ως ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα της περιοχής. Ιδρύθηκε από τον Βαυαρό Γουσταύο Κλάους και έγινε το πρώτο οργανωμένο οινοποιείο στην Ελλάδα.
Ο Γουστάβος Κλάους ήρθε στην Πάτρα το 1854 για να εργαστεί σε μία γερμανική εταιρία εξαγωγής σταφίδας. Σε μία από τις εξορμήσεις του γνώρισε την περιοχή και οι ομορφιές της τον μάγεψαν. Αρχικά αγόρασε ένα αμπελάκι για να φτιάχνει κρασί για τον εαυτό του και στην πορεία κατέληξε στη δημιουργία τού Κάστρου - Οινοποιείου που διατηρείται ακέραιο έως σήμερα. Το 1861 ίδρυσε την εταιρία ACHAIA CLAUSS και τα εξαιρετικής ποιότητας κρασιά του κατέκτησαν την ελληνική αλλά και τη διεθνή αγορά. Το γλυκό κόκκινο κρασί που πρωτοπαρήγαγε ο Κλάους το 1873 στον αμπελώνα το ονόμασε «Μαυροδάφνη» και κατέληξε να γίνει το εμβληματικό κρασί του οινοποιείου. Ονομάστηκε προς τιμήν της Ελληνίδας αγαπημένης του με τα όμορφα μάυρα μάτια, της Δάφνης, που πέθανε σε νεαρή ηλικία.
Στο οινοποιείο δημιουργήθηκε μια πολυπολιτισμική κοινότητα από Γερμανούς, Ιταλούς, Μαλτέζους και Έλληνες για τις ανάγκες των οποίων κτίστηκαν κατοικίες, σχολεία, και 2 ναοίσκοι, ένας καθολικός και ένας ορθόδοξος. Λόγω της εξωστρέφιας του ιδιοκτήτη προς την οικονομική και κοινωνική ζωή της περιοχής, το κτήμα ήταν προσπελάσιμο σε Έλληνες και ξένους.
Η πρώτη του επισκέπτρια στο κτήμα ήταν η Αυτοκράτειρα Ελισάβετ της Αυστροουγγαρίας, η Σίσσυ. Η Σίσσυ ανάρρωνε από φυματίωση στο παλάτι που έχτιζε στην Κέρκυρα, το Αχίλλειο και οι Έλληνες γιατροί, τη συμβούλεψαν να πίνει την Μαυροδάφνη του συμπατριώτη της Κλάους, σαν ‘’φαρμακευτικόν οίνον’’. Με την επίσκεψη της στο κτήμα στις 9 Οκτωβρίου του 1885, ιδρύθηκε ο θεσμός του Οινοτουρισμού στην Ελλάδα. Ο Γκουστάβος για χάρη της ονόμασε το Κελλάρι «Αυτοκρατορικό».
Στο οινοποιείο διατηρείτε μέχρι σήμερα το βιβλίο των επισκεπτών, ένας θεσμός που καθιέρωσε ο Γκουστάβος. Η πρώτη που υπέγραψε ήταν η πριγκίπισσα. Μέσα από το πλούσιο ιστορικό αρχείο σε βιβλία επισκεπτών ο μελετητής τους καταλήγει να ζεί όλες τις ιστορικές στιγμές της Ελλάδας αλλά και της Πάτρας ειδικότερα.
Τα πέτρινα κτίρια, τα μεγάλα δρύινα σκαλιστά βαρέλια με μαυροδάφνη ενός αιώνα, η παραδοσιακή κάβα για την υποδοχή των επισκεπτών αλλά και το μοναδικό τοπίο με την εκπληκτική θέα προσελκύουν κάθε χρόνο γύρω στους 200.000 επισκέπτες.
Ο Φάρος
Ο σύγχρονος φάρος της Πάτρας κατασκευάστηκε το 2000 από το Λιμενικό Ταμείο και βρίσκεται στην περιοχή του Αγίου Ανδρέα στην προβλήτα της Ιχθυόσκαλας. Δεν έχει καμία ναυτική χρησιμότητα και λειτουργεί ως καφέ - εστιατόριο στην άκρη του Νοτίου Πάρκου. Αποτελεί πόλος έλξεις για μια ευχάριστη βόλτα σε ένα πάρκο ειδικά διαμορφωμένο για οικογένειες με μικρά παιδία. Υπάρχει δωρεάν και άνετο πάρκινγκ και η περιοχή χρησιμοποιείτε για συναυλίες και εκδηλώσεις.
Ο Φάρος δεν είναι μόνο διακοσμητικός. Χτίστηκε ως ανάμνηση μιας άλλης εποχής της Πάτρας.
Ο σύγχρονος φάρος είναι πιστό αντίγραφο του πέτρινου φάρου που υπήρχε στο τέρμα της προβλήτας στην Αγίου Νικολάου. Προϋπήρχε στο ίδιο σημείο από το 1858 και χτίστηκε με πέτρα το 1878.
Την εποχή εκείνη είχε πρακτική χρήση και λειτουργούσε ως σηματοδότης και κυματοθραύστης. Στην πορεία όμως η Αγίου Νικολάου και ο μόλος έγιναν η καθημερινή περατζάδα των Πατρινών και επειδή στη βάση του φάρου λειτουργούσε καφενεδάκι, μάζευε πλήθος κόσμο. Στο χώρο γύρω από τον φάρο γίνονταν συναυλίες, οι οποίες φιλοξενούσαν τους πιο γνωστούς τραγουδιστές της εποχής. Στη δική μας εποχή μας φαίνεται ακατανόητο, αλλά λέγεται ότι τότε για κάθε ξένο πλοίο που έδενε στο λιμάνι γινόταν μια ιδιαίτερη «ιεροτελεστία». Ένας ναύτης αναλάμβανε να τοποθετήσει την εθνική σημαία του πλοίου στον φάρο και μια ορχήστρα ξεκινούσε να παίζει τον εθνικό τους ύμνο ως καλωσόρισμα στην Πάτρα.
Επειδή ο Φάρος είχε ξεπεράσει την χρηστική του ιδιότητα και με την πάροδο του χρόνου είχε γίνει ανεξίτηλο κομμάτι των αναμνήσεων των κατοίκων της πόλης, η απόφαση να κατεδαφιστεί το 1974 επί δικτατορίας στο όνομα του «εκ μοντερνισμού» των πόλεων προκάλεσε μεγάλη θλίψη. Γι'αυτό και μετά από πολλά χρόνια το Λιμενικό Ταμείο το 1999 αποφάσισε να ξαναχτίσει τον Φάρο ως πιστό αντίγραφο του παλιού χρησιμοποιώντας κατασκευαστικά υλικά από τον παλιό που είχαν σωθεί.
Το Κάστρου του Ρίου
Το κάστρο του Ρίου βρίσκεται δίπλα στη δυτική προβλήτα των φέρυ μποτ. Είναι ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος σε μια γεωγραφική τοποθεσία που είχε πάντα στρατηγική σημασία και χρησιμοποιήθηκε για στρατιωτικούς σκοπούς μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Σήμερα χρησιμοποιείται για συναυλίες και στο εσωτερικό περίβολό του φιλοξενεί το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής.
Τηλέφωνο: +30 2610 990691
Εισητήρια: Ολόκληρο: €3, Μειωμένο: €1,5
Ώρες Λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη - Κυριακή: 08:30 - 15:30
Ημέρες Ελευθέρας Εισόδου
6 Μαρτίου - Μνήμη Μελίνας Μερκούρη
18 Απριλίου - Διεθνής Ημέρα Μνημείων
18 Μαΐου - Διεθνής Ημέρα Μουσείων
Tο τελευταίο Σαββατοκύριακο Σεπτεμβρίου κάθε έτους (Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς)
Κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα από 1ης Νοεμβρίου έως 31ης Μαρτίου
Τα δύο Ρία, το Ρίον και το Αντίρριον, ουδέποτε στην ιστορία του τόπου έπαψαν να είναι λιμάνια. Στην πλευρά του Ρίου, υπήρχε ναός του Ποσειδώνα και στη Ρωμαϊκή εποχή υπήρχε στρατιωτική βάση. Αυτό που βλέπουμε σήμερα οφείλεται σε μια μεταγενέστερη εποχή.
Στις 29 Αυγούστου του 1499 οι Τούρκοι κατέλαβαν τη Ναύπακτο νικώντας τους Βενετούς. Ο σουλτάνος Βογιατζήτ Β' έχοντας τώρα τον έλεγχο του Κορινθιακού Κόλπου και βλέποντας την στρατηγική σημασία του στενού, κατασκεύασε το Καστέλλι του Μορέως και το απέναντι Καστέλλι της Ρούμελης, μετατρέποντας έτσι τις δύο ακτές σε «Κουτσούκ Τσανάκ Καλέ» ή «Μικρά Δαρδανέλλια». Τα φρούρια κτίστηκαν πάνω σε αρχαία θεμέλια μέσα σε τρεις μήνες. Αυτές οι δύο καστροπολιτείες, με την συμπληρωματική τους δύναμη από τα διασταυρούμενα πυρά των κανονιών τους, κατάφερναν να να σταματήσουν την δίοδο σε εχθρικά πλοία. Λόγω αυτής της συνεργίας τους είναι επόμενο να έχουν μια κοινή ιστορική διαδρομή με τους ίδιους κατακτητές. Εξαίρεση σε αυτή την κοινή πορεία ήρθε το 1831 όταν το Κάστρο του Ρίου έγινε και παρέμεινε για πολύ καιρό φυλακή - κάτεργο. Το 1828 μετά από μεγάλη πολιορκία το κάστρο παραδόθηκε από τους Τούρκους στο Γάλλο στρατηγό Μαιζόν και στη συνέχεια στους Έλληνες, οι οποίοι το επισκεύασαν και του άλλαξαν χρήση.
Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου, το Κάστρο του Ρίου επανασυνδέθηκε για άλλη μια φορά με το Κάστρο του Αντιρρίου για την άμυνα του περάσματος. Μόνο που όπως λέει ο αστικός μύθος, έγινε κυριολεκτικά με μακριές χοντρές αλυσίδες που συνέδεαν τα δύο κάστρα προκειμένου να αποτρέπεται το πέρασμα των πλοίων προς τον Κορινθιακό κόλπο. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν Γερμανοί κατά την διάρκεια της κατοχής.
Σήμερα έχει συντηρηθεί και διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση με φόντο τη νέα γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου.
Γέφυρα Ρίου- Αντιρρίου
Η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου είναι η μεγαλύτερη καλωδιωτή γέφυρα στον κόσμο. Συνδέει την Πελοπόννησο με τη δυτική ηπειρωτική Ελλάδα μειώνοντας τον χρόνο διάνυσης στα 5 λεπτά σε ένα πέρασμα που πολλές φορές το δυσκολεύουν οι καιρικές συνθήκες. Η γέφυρα περιλαμβάνει πεζόδρομο και ποδηλατόδρομο κάνοντάς την επισκέψιμη σε όσους θέλουν να αθληθούν ή να απολαύσουν το τοπίο του Κορινθιακού κόλπου. Η γέφυρα είναι ένα τεχνολογικό επίτευγμα που συνδύασε την τεχνολογική πρωτοπορία με υψηλά αισθητικά κριτήρια. Είναι ένα κόσμημα στην περιοχή μας.
Ολοκληρώθηκε το 2004 και εγκαινιάστηκε στις 25 Μαΐου 2007 σε ειδική τελετή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, ονομάζοντάς την «Γέφυρα Χαρίλαος Τρικούπης». Ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν από τους πρώτους που κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του τον 19ο αιώνα είχε οραματιστεί και είχε προτείνει στη βουλή την κατασκευή σιδηροδρομικής γέφυρας μεταξύ του Ρίου και του Αντιρρίου. Το έργο όμως κρίθηκε πανάκριβο και ανέφικτο για την εποχή του. Ακόμα και για τα δεδομένα της εποχής μας η κατασκευή της Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου αποτέλεσε πρόκληση για τον τεχνικό κόσμο λόγω του συνδυασμού πολλών δυσμενών συνθηκών, όπως το ασυνήθιστο βάθος της θεμελίωσης, οι μέτριες αντοχές του πυθμένα, η υψηλή σεισμικότητα της περιοχής και οι τεκτονικές μετακινήσεις. Χρειάστηκαν να γίνουν καινοτόμες μελέτες και η κατασκευή της έγινε από την Γαλλική εταιρία Vinci σε συνεργασία με τις μεγαλύτερες ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες (Άκτωρ, J&P και Αθηνά).
Το μήκος της γέφυρας που στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες, ανέρχεται στα 2.252 μέτρα, ενώ μαζί με τις προσβάσεις φτάνει στα 2.883 μέτρα. Πρόκειται για μία καλωδιωτή γέφυρα, οι αντοχές της οποίας είναι εντυπωσιακές. Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε με προδιαγραφές να αντέξει σε σεισμό μεγαλύτερο από αυτόν που σημειώθηκε στις 17 Αυγούστου 1999 στο Ισμίτ της Τουρκίας, ο οποίος ήταν μεγέθους 7,4 της Κλίμακας Ρίχτερ. Έχει υπολογιστεί, επίσης, πως αντέχει σε ενδεχόμενη σύγκρουση τάνκερ εκτοπίσματος 180.000 τόνων, καθώς και σε ταχύτητα ανέμου 265 χλμ/ώρα, ταχύτητα που αντιστοιχεί σε τυφώνα Κατηγορίας 5, το ανώτατο δυνατό επίπεδο στην Κλίμακα Σαφίρ –Σίμπσον.
