Στην διημερίδα «Μιλάμε για την Πόλη» που διοργάνωσε η εφημερίδα «Πελοπόννησος» και το ινστιτούτο «ΠΡΟΣΩΠΑ» και στην ενότητα Πολιτισμός – Αθλητισμός – Τουρισμός, την πρώτη μέρα (Παρασκευή), παρουσίασε εισήγηση ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πατρέων, Τάκης Πετρόπουλος.

Το θέμα της ομιλίας ήταν «Η πολιτική του Δήμου για τον Πολιτισμό».

Στην ομιλία του ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού σημείωσε:

«Επειδή προφανώς ο προεκλογικός πυρετός είναι ιογενής και προσβάλει όλα τα φόρουμ, τα συνέδρια κ.λπ., που γίνονται στην πόλη μας αυτό το διάστημα και ως άκρως ύποπτος «ιδεοληπτικός καθοδηγητής του Μαρξ» θα ήθελα να κάνω μια «ιδεοληπτική» επισήμανση. Ο πολιτισμός προϋποθέτει, να έχουν όλα τα σπίτια, ρεύμα, νερό φαγητό, παιδεία, υγεία και πρόνοια, τα οποία στερείται ένα μεγάλο τμήμα του λαού μας που σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Eurostat, δηλαδή της Ε.Ε., το 35% των Ελλήνων ζουν κάτω από το όρια της φτώχειας και είναι κοινωνικά αποκλεισμένοι.

Οι τέχνες και τα γράμματα αδιαμφισβήτητα ασκούν βαθιά ιδεολογική και πολιτική επιρροή στη συνείδηση των ανθρώπων, στη συνείδηση του λαού. Ο πολιτισμός γενικότερα αν δεν είναι ο ισχυρότερος μοχλός διαμόρφωσης κοινωνικής πολιτικής συνείδησης, είναι ένας από τους ισχυρότερους. Ακόμη και τα διάφορα πολιτιστικά ρεύματα, που παραδομένα σε ανερμάτιστους ρεμβασμούς κι ενδοσκοπήσεις αυτοπροσδιορίζονται αντιεπιστημονικά και αφελώς ως απολίτικα ή ακόμη χειρότερα υποκρίνονται ότι είναι απολίτικα έχουν στον πυρήνα τους ιδεολογικό πολιτικό αποτύπωμα.

Ακόμη κι ένα εκ πρώτης όψεως πολιτικά αθώο αστυνομικό ή ερωτικό μυθιστόρημα, θεατρικό, κινηματογραφικό ή εικαστικό έργο, που φιλοδοξεί απλώς να ψυχαγωγήσει και τίποτα περισσότερο, περιγράφει άμεσα ή έμμεσα έναν κόσμο όπως τον θέλει, τον οραματίζεται, τον προτείνει και τον προβάλλει ο δημιουργός. Αν μη τι άλλο σχηματοποιεί τουλάχιστον ηθογραφικά τον ιδεατό κόσμο του δημιουργού και αυτό από μόνο του εμπεριέχει πολιτική ουσία και άποψη.

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ είχε πει σχετικά «Για την τέχνη το να είναι κανείς απολίτικος, σημαίνει ότι έχει διαλέξει το στρατόπεδο αυτών που κρατούν τα ηνία της εξουσίας».

Ζούμε μια άθλια κοινωνική πραγματικότητα και αναρωτιέμαι αν δεν είναι ύψιστο ηθικό, κοινωνικό χρέος της πνευματικής ηγεσίας, των δημιουργών μιας κοινωνίας, τουλάχιστον να αναδείξουν ότι αυτή η αθλιότητα δεν είναι μοιραία ούτε αναπόφευκτη και ότι μπορεί να αλλάξει προς όφελος του κοινωνικού συνόλου τότε ποιανού είναι?

Κατά τη γνώμη μας οι πνευματικοί ηγέτες, οι δημιουργοί οφείλουν να αφιερώνουν τις καλύτερες σκέψεις τους, τα καλλιτεχνήματα τους σε αυτό τον ανώτερο ιδεολογικά, κοινωνικά και ηθικά σκοπό κι ακόμη παραπέρα στο πως οι καταπιεσμένοι, οι χειμαζόμενοι, οι συνθλιμμένοι κι εξαθλιωμένοι θα αλλάξουν αυτό τον κόσμο.

Είτε λοιπόν το θέλουμε ή δεν το θέλουμε, ακόμη κι όταν κάποιοι από άγνοια, αφέλεια ή ηθελημένα από συμφέρον και ιδιοτέλεια δεν το καθομολογούν, στο πεδίο του πολιτισμού, όπως και σε κάθε κοινωνικό πεδίο διεξάγεται αντικειμενικά μια αδυσώπητη διαρκής ιδεολογική, πολιτική διαπάλη.

Αυτονόητα σε αυτή την αντικειμενική διαπάλη το πιο έντιμο είναι να παίρνει κανείς ξεκάθαρη θέση και αυτό ακριβώς έκανε η Λαϊκή Συσπείρωση σαν Δημοτική Αρχή αυτά τα μέχρι τώρα τέσσερα και πλέον χρόνια, αυτό θα κάνει χωρίς τραυλίσματα μέχρι τέλους και με αυτή τη σημαία υψωμένη θα απευθυνθεί στον Πατραϊκό λαό στις επόμενες εκλογές για να ζητήσει τη διευρυμένη ανανέωση της εμπιστοσύνης του.

Κι επειδή τα λόγια και οι θεωρίες ωραία είναι, αλλά όταν δεν υπάρχει συνέπεια στην πράξη χάνουν κάθε αξία τους, είναι ενδιαφέρον να δούμε έστω σε γενικές γραμμές λόγω του περιορισμένου χρόνου, πόσο συνεπής ήταν μέχρι τώρα η Δημοτική Αρχή της Λαϊκής Συσπείρωσης σε αυτά που έλεγε για τον Πολιτισμό.

Στον Δήμο της Πάτρας ουσιαστικά ο πολιτισμός περνάει από τα τρία Νομικά Πρόσωπα που επιβλέπει (ΝΠΔΔ Δημοτική Βιβλιοθήκη – Πολιτιστικό Οργανισμό, ΝΠΔ Καρναβαλικό Οργανισμό, ΝΠΔΔ ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας). Ως Δημοτική Αρχή αντιμετωπίζουμε ενιαία τη δραστηριότητα των τριών Οργανισμών Πολιτισμού.

Παρά τη δύσκολη κατάσταση των οικονομικών του Δήμου και των Οργανισμών, δίνουμε έμφαση στη λαϊκή πολιτιστική και την ερασιτεχνική δημιουργία (Χορευτικό, ενίσχυση με υλικοτεχνική υποδομή Πολιτιστικών Συλλόγων κ.α.), την πολιτιστική προσφορά στις πιο ευάλωτες και αδικημένες κοινωνικές τάξεις, στους άνεργους και κυρίως στη νεολαία. Γίνεται προσπάθεια να προσαρμοστεί η πολιτική εισιτηρίων για τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα, ενώ πραγματοποιούνται και δεκάδες εκδηλώσεις με ελεύθερη είσοδο. Ακόμα, στις δομές που υπάρχει ανταποδοτικότητα (Δημοτικό Ωδείο, Εικαστικό Εργαστήρι, Δραματική Σχολή), υπάρχουν μια σειρά από ελαφρύνσεις γι’ αυτές τις κατηγορίες.

Η υλοποίηση των στόχων μας στον Πολιτισμό απαιτεί και πολιτική διεκδίκηση από την κεντρική εξουσία, που μας φορολογεί υποτίθεται ανταποδοτικά, αλλά δεν ανταποδίδει.

Ο Δήμος διεκδικεί για τον Πολιτισμό, μαζί με τον πατραϊκό λαό στον οποίο στηρίζεται:

  • Πλήρη κρατική χρηματοδότηση που θα καλύπτει όλες τις λαϊκές πολιτιστικές ανάγκες.
  • Πρόσληψη επαρκούς, μόνιμου προσωπικού με πλήρη δικαιώματα (όχι 8μηνα σύμβασης με ασφυκτικούς περιορισμούς).
  • Δωρεάν δημόσια ανώτατη καλλιτεχνική Παιδεία που είναι πραγματικά ευθύνη του κράτους.
  • Μείωση των διδάκτρων και των εξέταστρων.
  • Μείωση εισιτηρίου εισόδου στα Μουσεία.

Οι πρωτοβουλίες μας στον Πολιτισμό έχουν στο επίκεντρό τους τις αναγκαίες ανάσες για τις λαϊκές οικογένειες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που υποφέρουν από την αντιλαϊκή πολιτική της Ε.Ε. και των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, στις οποίες προστέθηκε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Αυτό επιβεβαιώνεται για παράδειγμα με τις νέες ενότητες που καθιερώσαμε στο Διεθνές Φεστιβάλ, όπως το Βήμα Νέων Καλλιτεχνών, ο Κινητός Κινηματογράφος, το Φεστιβάλ στις γειτονιές (Ροκ Φεστιβάλ).

Επιβεβαιώνεται με το Άρμα Θέσπιδος του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.

Επιβεβαιώνεται με τη δημιουργία πολιτιστικών δομών του Δήμου στην περιφέρεια της πόλης και σε υποβαθμισμένες, ξεχασμένες περιοχές.

Επιβεβαιώνεται και με μια σειρά από άλλες πρωτοβουλίες που δεν έχουμε το χρόνο να τις αναφέρουμε.

Βεβαίως, δεν ισχυριζόμαστε ότι έγιναν όλα τέλεια. Ισχυριζόμαστε όμως, αυτό που είναι διακριτό. Ότι υλοποιήσαμε σε ένα εχθρικό γενικότερα περιβάλλον (υποχρηματοδότηση, έλλειψη προσωπικού, εγκατάλειψη της πόλης και των πολιτιστικών δομών) και στον Πολιτισμό μια πολιτική ταγμένη μα υπηρετεί τις ανάγκες των εργαζομένων και των παιδιών τους.

Αυτό ακριβώς δημιουργεί και μια αντικειμενική αδυναμία συγκρότησης σοβαρού και συνταγμένου αντιπολιτευτικού λόγου και παρουσιάστηκε το φαινόμενο να βγαίνει ο εχθρικός Τύπος μπροστά και να σέρνει κυριολεκτικά από τη μύτη αντιπολιτευτικές δυνάμεις σε έναν αποσπασματικό λόγο δια του οποίου προσπαθεί ή να κάνει την τρίχα τριχιά είτε είναι εντελώς αβάσιμα και αστήριχτα».

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://www.youtube.com/playlist?list=PLOSpQDs9W9GkxRw5LkZbJzM6hZ46oDaE4