Ο νόμος της Ν.Δ. που ψηφίστηκε τον περασμένο Γενάρη με τίτλο «Ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης», στόχο έχει την αντιεκπαιδευτική αναδιάρθρωση της επαγγελματικής προετοιμασίας και προσαρμογής στην αγορά της νεολαίας προερχόμενης κυρίως από φτωχά λαϊκά στρώματα. Στο πλαίσιο αυτό γίνονται και οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις των ΕΠΑΛ στην πόλη μας.
Η αντιδραστική συγχώνευση των δομών επαγγελματικής εκπαίδευσης σε μεγάλα κέντρα κατάρτισης είναι προαπαιτούμενο του ταμείου ανάκαμψης και στόχο έχει την προσαρμογή του εργατοτεχνικού δυναμικού στην σημερινή διάρθρωση και οργάνωση της καπιταλιστικής οικονομίας-παραγωγής και υπηρεσιών κατά βάση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Σε αυτή την κατεύθυνση η διοίκηση του κέντρου ανατίθεται σε μάνατζερ για το λειτουργήσει σαν ιδιωτική εταιρεία με την λογική κόστους-οφέλους. Ελαχιστοποίηση του κόστους με μέγιστη αποτελεσματικότητα και απόδοση στην αλα καρτ κατάρτιση αντί για ολοκληρωμένη εκπαίδευση, και παιδεία.
Η καπιταλιστική οικονομία και κυρίως των μεγάλων επιχειρήσεων έχει βιομηχανικού τύπου οργάνωση όχι μόνο της βιομηχανικής παραγωγής, αλλά και στον πρωτογενή τομέα, τις υπηρεσίες, το εμπόριο, έφοδιαστικές αλυσίδες (logistics), τουρισμό στα πάντα. Αντίστοιχα οργανώνεται και ο καταμερισμός εργασίας για την μέγιστη άντληση υπεραξίας από το σύγχρονο εργατικό δυναμικό, όπου σε κάθε επιμέρους θέση απαιτούνται δεξιότητες πχ για την χρήση εξειδικευμένων πακέτων και όχι πλήρης γνώση των διαδικασιών και της εξέλιξης της τεχνολογίας. Στο συνεργείο το πρόγραμμα του υπολογιστή βρίσκει τις βλάβες και υποδεικνύει το αντίστοιχο ανταλλακτικό της πολυεθνικής. Στις εφοδιαστικές αλυσίδες και τον τουρισμό οι πράξεις του εργατικού δυναμικού είναι προκαθορισμένες αυστηρά μέσα από διασυνδεδεμένα πακέτα λογισμικού.
Ο Οργανωτικός Συντονιστής (manager) διορίζεται από τριμελή επιτροπή ανώτατων στελεχών του υπουργείου και ανάμεσα στα καθήκοντά του είναι η προώθηση της εξωστρέφειας και η σύνδεση με την παραγωγή και την αγορά εργασίας δηλαδή προσαρμογής των προγραμμάτων κατάρτισης στις ανάγκες των επιχειρήσεων με εργατοτεχνικό δυναμικό χωρίς επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα αλλά με τις κατάλληλες εφήμερες δεξιότητες, εύκολα χειραγωγήσιμο από έλλειψη γενικότερης παιδείας. Επίσης ο ίδιος φροντίζει για τη μεγιστοποίηση των ωρών της απλήρωτης εργασίας για απόκτηση εμπειρίας και η μεγιστοποίηση των ωρών της απλήρωτης εργασίας για απόκτηση εμπειρίας και διαμηνύει στις επιχειρήσεις ότι οι απόφοιτοι «θα είναι εντάξει στη δούλεψή σας είναι από άριστο υλικό».
Αυτό είναι το έδαφος στο οποίο σπέρνουν τα κυβερνητικά κόμματα για να θερίζει το κεφάλαιο τη μέγιστη υπεραξία από τον εργαζόμενο.
Όμως και στις αρχές του 20ου αιώνα εφαρμόσθηκε ο τεηλορισμός και η θεωρία του καταμερισμού της εργασίας με άβουλα όντα στη γραμμή παραγωγής που επαναλαμβάνουν τις ίδιες κινήσεις. Αλλά αυτοί οι εργαζόμενοι απόκτησαν ταξική συνείδηση και αγωνίστηκαν για τα μορφωτικά επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, είχαν κατακτήσεις και εξεγέρθηκαν διεκδίκησαν τον έλεγχο του πλούτου που παράγουν. Η σημερινή εργατική τάξη δεν συμβιβάζεται με το καθεστώς της χειραγώγησης μέσω των ελεγχόμενων κοινωνικών δικτύων και μέσων ενημέρωσης, ούτε να της αφαιρούν το δικαίωμα στην παιδεία και την μόρφωση. Οι άνθρωποι δεν είναι ρομποτάκια με δεξιότητες, έχουν φαντασία, συναίσθημα, αλληλεγγύη, κοινωνικότητα. Θα δούμε πρωτόγνωρες κινητοποιήσεις για νέες κατακτήσεις και εξεγέρσεις. Δεν θα αργήσει αυτή η μέρα, που οι πολιτικοί υπηρέτες αυτού του σάπιου και βάρβαρου συστήματος, θα χάσουν τον ύπνο τους, όσα μεγάλα κέντρα κατάρτισης και επιχειρηματικά πανεπιστήμια να διαμορφώσουν.