Στη χθεσινή συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΚΕΔΕ, τέθηκαν από την πλειοψηφία τα ζητήματα της οικονομικής κατάστασης των Δήμων και του αδιεξόδου στο οποίο οδηγούνται, λόγω της ακρίβειας, των δυσθεώρητων τιμών ενέργειας κ.τ.λ. Όμως, ενώ είναι γεγονός πως η ακρίβεια, οι αυξήσεις σε όλα τα είδη, οδηγούν στο απόλυτο αδιέξοδο τις λαϊκές οικογένειες και τους Δήμους της χώρας μας, το Δ.Σ. της ΚΕΔΕ απλώς περιγράφει την κατάσταση, αφήνοντας στο απυρόβλητο την αιτία της ενεργειακής φτώχειας. Δεν την απασχολεί ότι αδειάζουν οι τσέπες του λαού και γεμίζουν τα ταμεία των επιχειρηματικών ομίλων, ούτε αναζητά την αιτία.
Στην τοποθέτησή τους για το θέμα, αναφέρουν μεταξύ άλλων: «Μείζον θέμα παραμένει το ενεργειακό, τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα, δεν βγαίνει η εξίσωση με τίποτα στους Δήμους και τις ΔΕΥΑ. Η εξίσωση δεν βγαίνει και στα σχολεία. Η επέκταση του ωραρίου στα σχολεία έγινε, οι Δήμοι όμως θα κληθούν να πληρώσουν επιπλέον κόστος ενέργειας, θέρμανσης, καθαρίστριες. Δεν δώσαμε ούτε ένα ευρώ παραπάνω, γιατί δεν έχουμε, απ’ ότι έδωσε το Υπουργείο για τις σχολικές καθαρίστριες, ελπίζουμε μέχρι να ξεκινήσει η χρονιά να βρεθεί χρηματοδότηση». Στην τοποθέτησή της, η πλειοψηφία αναφέρει επίσης το θέμα των αδέσποτων ζώων, για τα οποία λαμβάνουν οι Δήμοι «το αστείο ποσό των 2.700 ευρώ το χρόνο, ενώ δίνουμε 150.000, αλλά και αυτά έχουν κοπεί». Οι λύσεις βέβαια, στις οποίες καταλήγουν, είναι η επιδίωξη συνάντησης με το Υπουργείο Εσωτερικών, ώστε να δρομολογηθεί κάτι «γιατί δε θα βγει η χρονιά», η διοργάνωση Συνεδρίου της ΚΕΔΕ Οκτώβρη – Νοέμβρη, καθώς και να ξεκινήσει νέο πρόγραμμα οκταμήνων του ΟΑΕΔ, μόλις τελειώσει αυτό που τρέχει.
Μετά από τρία χρόνια της τρέχουσας θητείας, οι Δήμαρχοι της συντριπτικής πλειοψηφίας της ΚΕΔΕ συνεχίζουν να περιγράφουν τις οικονομικές δυσκολίες των Δήμων, την υποχρηματοδότηση, την ανάληψη υποχρεώσεων και αρμοδιοτήτων χωρίς τους οικονομικούς πόρους, χωρίς μόνιμους εργαζόμενους κτλ.
Τι κρύβουν όμως επιμελώς; Την αιτία. Δεν εναντιώνονται στην αντιλαϊκή πολιτική της Κυβέρνησης, γιατί παρότι προβάλλουν την «αυτοδιοικητική» τους ιδιότητα, είναι ενταγμένοι στους πολιτικούς σχηματισμούς του κυρίαρχου συστήματος, συμφωνούν και υλοποιούν όλες τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις. Κάνουν λίγη αντιπαράθεση αποκλειστικά για το θεαθήναι, γιατί ξέρουν ότι δεν είναι πολιτικοί αντίπαλοι μεταξύ τους, αλλά πολιτικοί ανταγωνιστές για μία θέση στην υπηρεσία του συστήματος.
Γιατί, κύριοι συνάδελφοι, πήρε φωτιά η τιμή της ενέργειας, του ηλεκτρικού ρεύματος, των καυσίμων, των εφοδίων και «καίνε» τους Δήμους και τους κατοίκους των πόλεών μας; Για ποιών τα κέρδη θυσιάζεται ο λαός και δεινοπαθούμε στη λειτουργία των Δήμων;
Όλοι γνωρίζουμε ότι οι αυξήσεις «φωτιά», επιβλήθηκαν και μονιμοποιήθηκαν λόγω της πολιτικής που καθιστά την ενέργεια εμπόρευμα, το οποίο είναι στα χέρια των διάφορων ομίλων – προμηθευτών. Της πολιτικής της «πράσινης μετάβασης», στην οποία συμφωνούν όλες οι Κυβερνήσεις και τα κόμματα του συστήματος, γι’ αυτό και ψήφισαν από κοινού την ένταξη στο Χρηματιστήριο Ενέργειας, το εμπόριο ρύπων, τις εγγυημένες τιμές.
Μας λένε να κλείσουμε στους Δήμους τις λάμπες για να εξοικονομηθεί ενέργεια, αλλά να αφήσουμε ανοικτή την «κάνουλα» που τροφοδοτεί με χρήμα και πλούτη την οικονομική ολιγαρχία. Δεν μπορούμε να το ανεχτούμε. Πρέπει να μπούμε μπροστά και μαζί με το λαό να διεκδικήσουμε την κατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, που παίζει με τη ζωή και το εισόδημα των εργαζομένων, την κατάργηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης και του ΦΠΑ σε πετρέλαιο, βενζίνη, φυσικό αέριο και ηλεκτρική ενέργεια, την κατάργηση του χαρατσιού των ΑΠΕ στο λογαριασμό του ρεύματος.
Γιατί ανεχόμαστε τους «νταβατζήδες», που θα μας φέρουν υγροποιημένο φυσικό αέριο, πάντα με την υπογραφή των ΗΠΑ; Γιατί ανεχόμαστε τα παραμύθια της «πράσινης ανάπτυξης», του εμπορίου ρύπων και δεν απαιτούμε την άμεση αξιοποίηση των δικών μας πηγών ενέργειας, του ορυκτού πλούτου, όπως ο λιγνίτης; Ποιος από μας πιστεύει ότι τα «πιράνχας» νοιάζονται για το περιβάλλον και το κλίμα; Για τα κέρδη και την κυριαρχία τους νοιάζονται και για τίποτ’ άλλο, εμείς μόνο μπορούμε να προστατεύσουμε τον τόπο μας και τον πλανήτη.
Το τελευταίο διάστημα, η Κυβέρνηση θριαμβολογεί ότι τα μνημόνια τελείωσαν. Ότι είχαμε υπέρβαση στόχων του προϋπολογισμού κατά 5,5 δις ευρώ σε 7 μήνες, που στο τέλος της χρονιάς θα ξεπεράσουν τα 8 δις. Δηλαδή, η φοροληστεία του λαού έδωσε «εκπληκτικά» αποτελέσματα. Πού πάνε όμως αυτά τα χρήματα; Άμεσα πρέπει να απαιτήσουμε την τήρηση του θεσμικού πλαισίου χρηματοδότησης των Δήμων από την Κυβέρνηση, ώστε να έχουμε αυτά που δικαιούμαστε. Η ετήσια χρηματοδότηση των Δήμων με 5 δις ευρώ, όπως προβλέπεται από το νόμο «Καλλικράτη», θα είχε ως αποτέλεσμα τον υπερτριπλασιασμό της χρηματοδότησής μας, θα έδινε τη δυνατότητα στους Δήμους μας να λύνουν πλήθος προβλημάτων.
Δεν είναι δυνατόν να προσαρμοστούμε στις απαιτήσεις της ΕΕ, του κεφαλαίου, των Κυβερνήσεων και να ζητάμε οκτάμηνα του ΟΑΕΔ, τη στιγμή που γνωρίζουμε ότι για να λειτουργήσει ο Δήμος απαιτούνται μόνιμοι εργαζόμενοι, στελεχωμένες υπηρεσίες και επαρκής χρηματοδότηση. Δεν γίνεται να συνεχίσουμε να επιτρέπουμε την υποχρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών, τη μη κάλυψη των αναγκών των σχολείων με μόνιμους καθαριστές /-ριες. Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε, ότι σε αντίθεση με την πολιτική που ακολουθεί η ΚΕΔΕ, ο Δήμος Πατρέων προχώρησε σε επέκταση του ωραρίου των σχολικών καθαριστριών από ίδιους πόρους, με χρήματα δηλαδή που ξαναπληρώνει ο λαός και γι’ αυτό δε θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, θα απαιτήσουμε την κάλυψη των δαπανών.
Η ικανοποίηση των αναγκών των παιδιών των Δήμων μας σε παιδικούς σταθμούς, ΚΔΑΠ, ΚΔΑΠ ΑμΕΑ, δεν πρέπει να γίνεται με όρους της αγοράς, όπως υπαγορεύει η Κυβέρνηση, δηλαδή με voucher και όποιος επιβιώσει. Απαιτείται κεντρικός σχεδιασμός, που θα προβλέπει σε κάθε Δήμο πόσες τέτοιες δομές χρειάζονται, θα φροντίζει ώστε οι δομές αυτές να είναι υψηλού επιπέδου, καλά στελεχωμένες και με πλήρη χρηματοδότηση. Οι ανάγκες των παιδιών μας δεν μπορούν να είναι εμπόρευμα.
Ένα συνέδριο έχει νόημα όταν οργανώνεται από αποφασισμένους Δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους, που θέλουν να αλλάξουν την πολιτική που εφαρμόζεται, να ηγηθούν του αγώνα, ώστε να είναι ευτυχισμένοι αυτοί που κτίζουν τις πόλεις και τα χωριά μας, οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες, η νεολαία μας, να λυτρωθούν επιτέλους από τους δυνάστες τους.
Σ’ αυτούς που κυριαρχούνται από ηττοπάθεια και θέλουν «συναίνεση», «λογική του εφικτού», θυμίζω τα λόγια του Ισπανού Μιγκέλ ντε Θερβάντες: «Το να αλλάξουμε τον κόσμο, φίλε Σάντσο, δεν είναι ούτε τρέλα, ούτε ουτοπία, είναι δικαιοσύνη».
