Οι οικονομικές εξελίξεις, κυρίως των τελευταίων χρόνων και ο αντίκτυπος που αυτές έχουν στη λαϊκή οικογένεια, έχουν οδηγήσει στην αύξηση των αστέγων (αυτών που έχουν σπίτι, αυτών που κινδυνεύουν άμεσα να βγουν από τα σπίτια τους, που δεν έχουν σπίτι, που φιλοξενούντα προσωρινά από κάποια συγγενικό ή φιλικό τους πρόσωπο κ.α.), στην αύξηση αυτών που ζουν στο όριο της φτώχειας και που αναγκάζονται να τρέφονται με συσσίτια ή με διάφορες άλλες μορφές μέσα από διάφορες δομές των Δήμων ή άλλων φορέων.
Οι άστεγοι και αυτοί που ζουν στα όρια της φτώχειας, είναι θύματα της αντιλαϊκής πολιτικής που θέλει την ανάπτυξη για τους λίγους και την εξαθλίωση για τους πολλούς. Είναι θύματα της ίδιας πολιτικής, που έρχεται με παροχές πτωχοκομείου, να τους δώσει ένα πιάτο φαΐ και ένα στρώμα για ύπνο ενώ την ίδια στιγμή, τα παίρνει με τον πιο βίαιο και απάνθρωπο τρόπο.
Είναι προκλητικό να ακούς σήμερα εκπροσώπους της σημερινής (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ), αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ), που φέρουν τις ίδιες ευθύνες, ψηφίζοντας και στηρίζοντας όλα αυτά που οδηγούν τους άστεγους να είναι άστεγοι, να ενδιαφέρονται για το πώς θα λυθεί το ζήτημα των αστέγων, ρίχνοντας την ευθύνη αποκλειστικά στον Δήμο και την Δημοτική Αρχή, αποκρύπτοντας την πραγματική αιτία που γεννά αστέγους και εξαθλιωμένους.
Έφθασαν στο έσχατο σημείο θράσους και υποκρισίας, εκπρόσωποί τους να ισχυρίζονται, ότι για το πρόσφατο τραγικό περιστατικό θανάτου του αστέγου έχει ευθύνη ο Δήμος.
Να θυμίσουμε πως όλο το προηγούμενο διάστημα (Ν. 4254), δίνονταν τεράστια ποσά σε ΜΚΟ και εκκλησιαστικά φιλανθρωπικά ιδρύματα, για την υλοποίηση δράσεων στέγασης και σίτισης και την ίδια στιγμή, στους Δήμους συνεχίζει να μειώνεται η κρατική επιχορήγηση και η απαγόρευση προσλήψεων προσωπικού, βάζοντας εμπόδια στην λειτουργία των ευαίσθητων κοινωνικών δομών.
Χρήσιμο θα ήταν, οι εκπρόσωποι και οι υποστηρικτές της σημερινής πολιτικής των μνημονίων, της πολιτικής που αυξάνει τα κέρδη για το κεφάλαιο σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, να μας απαντήσουν στο εξής: Γιατί σήμερα, την ώρα που υπάρχουν χιλιάδες σπίτια ανεκμετάλλευτα, αυξάνονται οι άστεγοι;
Γιατί αφού νοιάζονται γι αυτούς, ανοίγουν το δρόμο για τους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών;
Η απάντηση είναι πως η πολιτική τους θέλει την στέγη να είναι εμπόρευμα και όχι αγαθό, έτσι τα σπίτια μένουν άδεια, στην ιδιοκτησία μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών και τραπεζών.
Θα θέλαμε επίσης, να σας ενημερώσουμε για τα εξής:
Μέσω του ΚΟΔΗΠ το προηγούμενο διάστημα, έχουν υλοποιηθεί οι εξής δράσεις: Συμμετοχή στο πρόγραμμα στέγαση και επανένταξη μέσω του οποίου έχουν ενταχθεί 25 οικογένειες, καταγραφή αστέγων του Δήμου, φιλοξενία αστέγων σε πανσιόν και hostel, παροχή έτοιμων γευμάτων και δωροεπιταγών για την αγορά ειδών πρώτης ανάγκης, φιλοξενία αστέγων στο άτυπο υπνωτήριο στο Αρσάκειο κατά τις ημέρες του ψύχους, κατ' οίκον επισκέψεις, ενημέρωση ωφελουμένων για προγράμματα ενίσχυσης της καθημερινότητάς τους, ψυχολογική και τεχνική υποστήριξη, μέριμνα για την ένταξη των δικαιούχων σε προγράμματα στήριξης μέσω του «Κοινωνικού Παντοπωλείου», του «Κοινωνικού Φαρμακείου» κ.α.
Παράλληλα στο σχεδιασμό μας, είναι και η μετατροπή συγκεκριμένου κτιρίου της πόλης μας σε ξενώνα φιλοξενίας αστέγων, για τη δημιουργία του οποίου όμως, απαιτούνται κρατική χρηματοδότηση και προσλήψεις προσωπικού.
Δυστυχώς όμως, υπάρχουν άνθρωποι που λόγω της κατάστασής τους (έχουν κι άλλα προβλήματα, όπως ψυχολογικά, αλκοολισμό κ.λπ.), δεν συνεργάζονται εύκολα, «επιλέγοντας» οι ίδιοι, να μένουν στον δρόμο, παρ' όλες τις προσπάθειες που γίνονται από τους αρμόδιους, προκειμένου να φιλοξενηθούν έστω προσωρινά.
Καλό θα ήταν λοιπόν να κοιτάμε το πρόβλημα κατάματα, στοχεύοντας στην αιτία του, που δεν είναι άλλη από το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, στο οποίο σήμερα ζούμε και το οποίο γεννά φτωχούς, άστεγους και άνεργους. Σε αυτά τα πλαίσια συνεχίζουμε την προσπάθεια, έστω να ανακουφίσουμε τα λαϊκά στρώματα της πόλης μας, όλες τις ομάδες του πληθυσμού που πλήττονται περισσότερο από την σημερινή κατάσταση, διεκδικώντας ταυτόχρονα, αύξηση της χρηματοδότησης από το κράτος, άρση του νόμου για την απαγόρευση των προσλήψεων, προκειμένου οι όποιες δράσεις, να μπορούν να υλοποιούνται πιο εύκολα, χωρίς εμπόδια και να ανταποκρίνονται στις δύσκολες συνθήκες των καιρών.