Η πρόσφατη φωτιά στο Γηροκομειό, έφερε, επί της ουσίας, στην επιφάνεια το υψηλό επίπεδο ενσυναίσθησης, εργαζομένων, εθελοντών και απλών πολιτών της Πάτρας…
Μια τοπική κοινωνία, που επέδειξε τα δέοντα αντανακλαστικά απέναντι στην επερχόμενη καταστροφή, στον κίνδυνο που διέτρεχαν κυρίως παιδιά και ηλικιωμένοι, νοσηλευτικό ίδρυμα, σπίτια και περιβάλλον, δεσποζόμενα κι αδέσποτα ζώα…
Ένα χειροπιαστό δείγμα μιας υγιούς νοοτροπίας, που δίνει νόημα και περιεχόμενο στις ανθρώπινες αξίες, όπως είναι η κοινωνική αλληλεγγύη και προσφορά, το νοιάξιμο για τον συνάνθρωπο, το συλλογικό καλό.
Οι πλήρως συνειδητοποιημένοι, λοιπόν, εργαζόμενοι και πολίτες, οι εθελοντικές ομάδες από το Εργατικό Κέντρο, το Δήμο και την ΚΝΕ, στα κρίσιμα πρώτα λεπτά και έως ότου καταφθάσουν οι δυνάμεις πυρόσβεσης και οι λοιπές κρατικές υπηρεσίες, διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στον περιορισμό της επέκτασης της φωτιάς σε δομές (σ.σ. Καραμανδάνειο, Κωνσταντοπούλειο, Μέριμνα) και την προετοιμασία για απομάκρυνση νοσηλευόμενων παιδιών και ηλικιωμένων από την περιοχή.
Αυτές οι μορφές, όμως, κοινωνικής δράσης, με κύριο συστατικό την αυτοθυσία για το γενικό συμφέρον, το συνάνθρωπο, τον τόπο μας, είναι αδιανόητο σ’ ένα σύγχρονο υποτίθεται κράτος, να αποτελούν έναν από τους βασικούς πυλώνες για την αντιμετώπιση πυρκαγιών, πλημμυρών και άλλων φυσικών καταστροφών.
Εν ολίγοις, ο μόνος δρόμος για να αποφευχθούν μελλοντικές τραγωδίες, να μη θρηνήσουμε -κι άλλα- θύματα, είναι η επίμονη και δυναμική διεκδίκηση ενίσχυσης -σε στελεχιακό δυναμικό, υποδομές και μέσα- νευραλγικών υπηρεσιών (Πυροσβεστική κ.ά.), ουσιαστικής χρηματοδότησης της Πολιτικής Προστασίας (σημειωτέον ο Δήμος Πατρέων στον εν λόγω σημαντικό τομέα λαμβάνει μόλις 153.000 ευρώ, ενώ οι ανάγκες του ανέρχονται σε τουλάχιστον ένα εκατομμύριο) και, πάνω απ’ όλα, να καταρτιστεί επιτέλους από την κεντρική εξουσία ένα ολοκληρωμένο σχέδιο πρόληψης και αντιμετώπισης όλων των φυσικών καταστροφών.
Υ.Γ.: Κάτι που προκαλεί επιεικώς θυμηδία, είναι ότι την επομένη της φωτιάς, κάποιοι τοπικοί παράγοντες, που λειτούργησαν ως… στελέχη Παρατηρητηρίου στην κατάσβεσή της, έσπευσαν να… φωτογραφηθούν με φόντο τις στάχτες, ασκώντας παραλλήλως κριτική στη δημοτική Αρχή, η οποία, όπως είδε όλη η πόλη, έβαλε τα χέρια της στη φωτιά!
Αναφέρομαι στους γνωστούς κλακαδόρους της ελλειμματικής κυβερνητικής πολιτικής και στο θέμα των πυρκαγιών, στους… οπαδούς της πολιτικής «διάγνωσης» του Υπουργού Υγείας για την έγκαιρη κατάσβεση της φωτιάς στο Γηροκομειό, ότι ήταν «ένα μικρό θαύμα» που γλιτώσαμε τα χειρότερα (που σημαίνει μ’ άλλα λόγια, ότι οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, ουδεμία πρόθεση έχουν να ενισχύσουν την Πολιτική Προστασία, οπότε μας προτρέπουν εφεξής να κάνουμε το… σταυρό μας).