Η χρήση και διακίνηση ναρκωτικών, μαζί με τα αυξανόμενα φαινόμενα βίας εντός της σχολικής κοινότητας, φέρνουν συνεχώς στο προσκήνιο τα κοινωνικά προβλήματα με τα οποία έρχεται καθημερινά η νεολαία μας αντιμέτωπη, στην πιο τρυφερή ηλικία.
Η προώθηση, όμως, της ναρκωκουλτούρας, αντιδραστικών απόψεων και ιδεολογημάτων για την χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών, απ’ όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις, οδηγεί σε ακόμα πιο επικίνδυνα μονοπάτια, που ενισχύονται μέσα από τα νέα μέτρα που συνεχώς ψηφίζονται και τα οποία ακολουθούν πιστά τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι εξαρτησιογόνες ουσίες αποτελούν πεδίο κερδοφορίας από τη μία και τρόπο κοινωνικής καταστολής από την άλλη πλευρά, με πρώτο στόχο τη νέα γενιά. Μόνο στην ΕΕ τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων ξεπερνούν τα 20δις ευρώ το χρόνο, με βάση αυτά τα κέρδη οι ουσίες χωρίζονται σε νόμιμες και παράνομες, βγάζοντας από το κάδρο το κύριο, την ίδια δηλαδή τη ζωή της νεολαίας που μπαίνει στη ζυγαριά τους κέρδους.
Τόνοι από μελάνι έχουν χυθεί για να προωθηθεί η χρήση της φαρμακευτικής κάνναβης, ιδεολογήματα περί “λειτουργικού και μη λειτουργικού χρήστη”, αλλά και η δήθεν ακίνδυνη ψυχαγωγική χρήση της κάνναβης, όταν ταυτόχρονα ξηλώνονται τα στεγνά θεραπευτικά προγράμματα και η πρόληψη δεν υπάρχει πουθενά, ενώ εξαρτησιογόνες ουσίες πουλιούνται πιά στα περίπτερα.
Η μέχρι τώρα πολιτική για την αντιμετώπιση της ουσιοεξάρτησης έχει αποτύχει και αυτό το φανερώνει η αύξηση των χρηστών και των εξαρτημένων παγκοσμίως, αλλά και στη χώρα μας, με τη μείωση ηλικίας της πρώτης επαφής από το Γυμνάσιο, την αθώωση των ναρκωτικών στις μαθητικές συνειδήσεις, την άνοδο της χρήσης κάνναβης τόσο στον μαθητικό όσο και στον γενικό πληθυσμό.
Όμως όσο συνεχίζουν να υπάρχουν η ανεργία, η φτώχεια, οι φραγμοί στη μόρφωση, οι ανισότητες, τόσο στη σχολική κοινότητα, όσο και στην κοινωνία συνολικά, αλλά και οι επιδεινούμενες συνθήκες διαβίωσης, τόσο περισσότεροι συνάνθρωποι μας θα αδυνατούν να διαχειριστούν τις προσωπικές και οικογενειακές τους ανάγκες, θα αυξάνονται τα προβλήματα ψυχικής υγείας, θα αυξάνεται η χρήση και κατάχρηση ουσιών, αλλά και η χρήση βίας.
Όσο δεν δίνεται βάση στην πρόληψη, όσο δεν ενισχύεται το μέτωπο απέναντι σε όλα τα ναρκωτικά και συνεχίζονται οι αντιεπιστημονικοί διαχωρισμοί σε «μαλακά» και «σκληρά» ναρκωτικά και όσο κλείνουμε τα μάτια στο γεγονός ότι η «φυγή» μέσα από τη χρήση αποτελεί διέξοδο σε όλα όσα βιώνει σήμερα η νέα γενιά, τόσο θα αυξάνονται τα φαινόμενα χρήσης στην κοινωνία.
Όσο η κοινωνία μας έχει τη βία σημαία απέναντι όχι μόνο στον νέο, αλλά και στον άνεργο, τον εργαζόμενο, τον ηλικιωμένο, το άτομο με ειδικές ανάγκες, τον ασθενή, που έρχονται αντιμέτωποι σε κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής με την ανεργία, την ανέχεια, την απομόνωση και τις δυσκολίες στην επιβίωση, τόσο η βία θα γίνεται καθημερινότητα.
Όσο η διάρθρωση του σχολείου δεν βοηθά στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας των μαθητών, με μαθήματα όπως τα καλλιτεχνικά, η θεατρική αγωγή, η μουσική και λειτουργεί αποτρεπτικά. Όσο λείπει το απαραίτητο εκπαιδευτικό προσωπικό και η παράλληλη στήριξη, για να ενισχύσουν τους μαθητές που το έχουν ανάγκη. Όσο οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι νοσηλευτές, οι παιδοψυχολόγοι δεν αποτελούν ειδικότητες μόνιμες στις σχολικές μονάδες, αλλά περιστασιακές, τόσο θα απομακρύνεται για την μαθητική κοινότητα η διέξοδος από τις δυσκολίες και την πίεση της καθημερινότητας.
Ως Δημοτική Αρχή έχουμε σταθερό μέτωπο απέναντι σε όλα τα ναρκωτικά, στις εξαρτήσεις και στον τρόπο ζωής που συμβολίζουν, τη βία και τον σχολικό εκφοβισμό. Κυρίως έχουμε μέτωπο σε όλες εκείνες τις αιτίες που οδηγούν έναν νέο στα ναρκωτικά: στην φτώχεια, την ανεργία, την απουσία πρόσβασης στον αθλητισμό, τη μόρφωση, τον πολιτισμό που οδηγούν στη μοιρολατρία και στην κοινωνική αποξένωση και ενισχύουν τα φαινόμενα βίας ακόμα και μέσα στα σχολεία μας.
Από τη πρώτη στιγμή πορευτήκαμε με τη λογική ότι “όμορφη πόλη είναι η πόλη που δεν έχει ανεργία, φτώχεια, παιδιά στην εξάρτηση” και με αυτόν τον τρόπο θα συνεχίσουμε. Θέλουμε η νέα γενιά να πορεύεται με το κεφάλι ψηλά, να διεκδικεί, να σκέφτεται, να δρα και να ζει λέγοντας όχι σε όλα τα ναρκωτικά, κόντρα στο ρεύμα που προσπαθεί να την πείσει να βαδίζει σκυφτά, να παλεύει ατομικά και να θεωρεί «μαγκιά» τη ναρκωκουλτούρα και το νταϊλίκι στους αδύναμους.
Μπορούν τα σχολεία μας να αποτελούν κύτταρα πολιτισμού και αθλητισμού, να είναι το δεύτερο σπίτι των παιδιών μας, να παίζουν, να γελούν, να μορφώνονται ολόπλευρα και απρόσκοπτα, να ονειρεύονται και να διεκδικούν το μέλλον που τους αξίζει και συλλογικά μπορούμε να διεκδικήσουμε να λειτουργούν ως τέτοια.
Η στάση απέναντι στα ναρκωτικά είναι στάση απέναντι στη ζωή και οφείλουμε να σταθούμε στο πλάι της νεολαίας που κρατάει τη ζωή και το μέλλον στα χέρια της, όπως πρέπει. Το ΕΣΥΝ εδώ και 8 χρόνια σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Παιδείας και το γραφείο της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Αχαΐας υλοποιεί πρόγραμμα ευαισθητοποίησης των μαθητών για την ουσιοεξάρτηση. Σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεχιστούν δράσεις και πρωτοβουλίες, στις οποίες τόσο η εκπαιδευτική και σχολική κοινότητα, όσο και το γονεϊκό κίνημα θέλουμε να εμπλακεί.
Καλούμε τον πατραϊκό λαό και τη νεολαία να παλεύουν με καθαρό μυαλό και να διεκδικούν όλα εκείνα, που δικαιούνται στη ζωή τους. Να είναι οι ίδιοι πρωταγωνιστές της κοινωνικής ζωής, με καθαρή συνείδηση. Να αγωνίζονται και να δημιουργούν με βάση τις δικές τους ανάγκες και όχι να αποσύρονται στον ψεύτικο κόσμο των ναρκωτικών. Να ονειρεύονται μια νέα κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση, με ελεύθερους ανθρώπους, απαλλαγμένη από όλα τα ναρκωτικά και τις εξαρτήσεις.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
-Όλο το απαραίτητο προσωπικό (σχολικούς φύλακες, καθαρίστριες, εργάτες γενικών καθηκόντων) για να μπορούν τα σχολεία μας να λειτουργούν με ασφάλεια και το απόγευμα. Να χρησιμοποιούνται από τα παιδιά μας για δράσεις και παιχνίδι.
-Ενίσχυση της δωρεάν αθλητικής και πολιτιστικής δραστηριότητας της νεολαίας. Ενίσχυση της κρατικής χρηματοδότησης για τη δημιουργία και επισκευή αθλητικών εγκαταστάσεων που θα χρησιμοποιούνται δωρεάν απ’ όλο το λαό.
-Σχολεία σύγχρονα και ασφαλή για τα παιδιά μας. Κρατική χρηματοδότηση ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες των σχολικών μονάδων και η κατασκευή νέων σχολείων.
-Σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει, με μαθήματα που να ολοκληρώνουν την προσωπικότητα των παιδιών μας, με την ύπαρξη ειδικών επιστημόνων εντός της σχολικής κοινότητας.
-Στήριξη και αύξηση των «στεγνών» θεραπευτικών προγραμμάτων ως το κύριο μοντέλο θεραπείας. Δημιουργία κέντρων ενημέρωσης, των προγραμμάτων δράσης και κέντρων υποστήριξης χρηστών με κρατική χρηματοδότηση.
