Δεν είχα φανταστεί ποτέ, πόσο φόβο τελικά προκαλούν δύο μικρές λέξεις «λαϊκός παράγοντας». «Αποφύγαμε τα χειρότερα μετά από δυναμική και ουσιαστική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα». Και μόνο αυτή η πρόταση προκάλεσε το μένος των θιασωτών ενός σάπιου συστήματος. Άνθρωποι τρεμάμενοι, που έχουν λυμένα όλα τα καθημερινά πρακτικά ζητήματα, αυτά που καθόλου δεδομένα και λυμένα δεν είναι από τους ανθρώπους του μόχθου που αγωνίζονται προκειμένου να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή ζωή βγαίνουν να υπερασπιστούν τα ιερά και τα όσια «το κράτος». Τη συγκρότηση και τις δομές του, από τη βουλή μέχρι το τελευταίο αστυνομικό τμήμα, γιατί αυτές έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο επί παντός επιστητού. Υπερασπίζονται το κράτος που εξασφαλίζει την εξουσία της αστικής τάξης, δηλαδή των αφεντικών τους επάνω στους ανθρώπους της δουλειάς. Πάνω σε όλους αυτούς που παράγουν όλο τον πλούτο και αμείβονται με μεροκάματα πείνας. Που αφήνονται απροστάτευτοι στο έλεος κάθε καιρικού φαινομένου πλημμύρας, πυρκαγιάς, σεισμών κ.λπ. Που πεθαίνουν αβοήθητοι στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία, που οι τράπεζες καραδοκούν να τους πάρουν τα σπίτια, τους κόπους μιας ζωής, που τα παιδιά τους είναι αναγκασμένα να πηγαίνουν σε σχολεία β΄ κατηγορίας, εξαρτήματα ενός απάνθρωπου συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Το κράτος χειροκροτητή των δολοφόνων των παιδιών της Γάζας και της εμπλοκής της χώρας μας στα βρώμικα πολεμικά παιχνίδια του ΝΑΤΟ. Αυτό το κράτος υπερασπίζονται και βέβαια δεν πρέπει να αμφισβητείται από κανέναν. Και το πιο ωραίο είναι που έχουν το θράσος να λένε «όλοι μαζί τα καταφέραμε».
Ε όχι, ως εδώ και μη παρέκει!
Πανικοβληθήκατε, γιατί φοβάστε ένα πράγμα, ακόμα και το άκουσμα της λέξης «λαϊκός παράγοντας». Ο λαός, ο απλός άνθρωπος του μεροκάματου ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που με αυτοθυσία προστάτεψε και έσωσε υποδομές και περιουσίες. Πού ήταν το κράτος για την πρόληψη της πυρκαγιάς; Πόσα μέσα έχει διαθέσει γι΄ αυτό; Πώς ανταποκρίθηκε στις εκκλήσεις της Δημοτικής Αρχής για προσωπικό και μέσα; Και για να μην μπερδευόμαστε η αστυνομία, η πυροσβεστική κ.λπ., σαν γενικές έννοιες του κράτους είναι ιδιαίτερα οργανωμένες και με όλα τα σύγχρονα μέσα, ενάντια σε απεργούς, σε διαδηλωτές και σε συνταξιούχους. Χωρίς το απαιτούμενο προσωπικό και σύγχρονα μέσα όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση κοινωνικών αναγκών.
Είναι η ανθρωπιά και η αξιοπρέπεια, σαν φυσικό πρόσωπο, του αστυνομικού που κουβαλάει το γέροντα, του πυροσβέστη που μπαίνει μέσα στο φλεγόμενο σπίτι να σώσει ζωές, του πιλότου που με χίλια ρίσκα βουτάει στα τυφλά μες τους καπνούς.
Και βέβαια εμπνευστής και μπροστάρης αυτής της σύμπνοιας του λαϊκού παράγοντα η Δημοτική Αρχή Πελετίδη.
Είναι αυτή που αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο για την πόλη μας. Όχι για να κάνουνε κάποιοι μπίζνες και δουλειές οι μισές κάτω από το τραπέζι ,αλλά για όλους τους Πατρινούς.
Η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, με ηγέτη την Δημοτική Αρχή, η οργάνωσή του, η αυτοθυσία του και η αποτελεσματικότητά του, αμφισβήτησε στην πράξη τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα του κράτους και των εκπροσώπων του, χτεσινών και σημερινών είναι αυτό που πανικόβαλε το σύστημα της άρχουσας τάξης και ξαμόλησε τους σφουγγοκολάρους να κάνουν το άσπρο μαύρο. Να αμφισβητήσουν την έννοια του λαϊκού παράγοντα και την Δημοτική Αρχή.
Άδικος κόπος κύριοι, ο λαός έχει αποδείξει με τον καλύτερο τρόπο, ότι γράφει τη δική του ιστορία στους αγώνες, στους δρόμους, στις φωτιές, στις πλημμύρες και ξέρει πάρα πολύ καλά ποιος τον υπερασπίζεται.