Θρηνούμε για ακόμη μία φορά την απώλεια ανήμπορων συνανθρώπων μας, θυμάτων της μνημονιακής και μεταμνημονιακής πολιτικής, που εφάρμοσαν μέχρι σήμερα όλες οι κυβερνήσεις, της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρούν κόστος τις κοινωνικές μας ανάγκες.
Έτσι διαχρονικά μειώνονται οι κοινωνικές δαπάνες, οι υπηρεσίες και οι δημόσιες κοινωνικές παροχές τους κράτους προς τους πολίτες και ιδιαίτερα προς τους αδύνατους, ανήμπορους, ευάλωτους συμπολίτες μας.
Έχουν συρρικνωθεί τόσο οι δημόσιες δομές, σε ιδρύματα και εργαζόμενους που παρείχαν κοινωνικές, υγειονομικές, ψυχιατρικές υπηρεσίες και αυξάνονται οι αντίστοιχες ιδιωτικές.
Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι οι οικονομικά αδύνατοι να μένουν αβοήθητοι.
Το κράτος χρόνο με το χρόνο μειώνει κονδύλια για κοινωνικές, προνοιακές και υγειονομικές παροχές, γιατί από τη μία δεν συμβάλουν στην «ανάπτυξη», δηλαδή στην αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και από την άλλη, εξοικονομεί ζεστό χρήμα, που το αποδίδει απευθείας στους ομίλους, μέσω «αναπτυξιακών» πακέτων. Γι’ αυτό δεν μπορούν να εξοπλιστούν δημόσιες δομές και να προσληφθούν μόνιμοι εργαζόμενοι αντίστοιχων ειδικοτήτων, που θα παρέχουν, αναλόγως των προβλημάτων, κοινωνική φροντίδα, ή υγειονομικές, ψυχιατρικές υπηρεσίες στο σπίτι ή σε προστατευόμενους χώρους ή δημόσια ιδρύματα.
Όλες οι δομές των Δήμων όπως το Βοήθεια στο Σπίτι, η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας του ΕΣΥ, οι κινητές ψυχιατρικές μονάδες, που παρέχουν αντίστοιχες υπηρεσίες είναι αποδυναμωμένες, ενώ τα δημόσια ιδρύματα γι’ αυτές τις κατηγορίες των συμπολιτών μας, είναι ελάχιστα έως ανύπαρκτα.
Ευθύνη για την κατάσταση αυτή έχουν όλοι όσοι, σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο (Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ), αλλά και οι παρατάξεις τους, υπηρετούν και στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική, που θυσιάζει τις κοινωνικές παροχές και τις ανάγκες μας στο βωμό της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης των λίγων.
Το πραγματικά σύγχρονο και προοδευτικό, είναι η ανάπτυξη και ενίσχυση της πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, με Κέντρα Υγείας αστικού και αγροτικού τύπου, με κινητές μονάδες και υγειονομικούς που θα φθάνουν σε κάθε σπίτι ανήμπορου ασθενούς και θα του παρέχουν ιατρικές, νοσηλευτικές υπηρεσίες.
- Ανάπτυξη και στελέχωση ενός ενιαίου, αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν ολοκληρωμένου δικτύου δομών πρωτοβάθμιας φροντίδας ψυχικής υγείας, στελέχωσή τους με όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων και του αναγκαίου αριθμού δομών ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης (ξενώνες, οικοτροφεία, προστατευόμενα διαμερίσματα).
- Ενίσχυση των δομών Βοήθεια στο σπίτι, με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ώστε να παρέχουν κοινωνική, οικιακή φροντίδα σε μοναχικά άτομα, ευπαθείς ομάδες.
- Προσλήψεις οικιακών φροντιστών, με ευθύνη του κράτους, που θα παρέχουν καθημερινή φροντίδα και επιτήρηση ανάπηρων συνανθρώπων μας.
- Δημιουργία νέων δημόσιων ιδρυμάτων περίθαλψης υπερηλίκων ή μη αυτοεξυπηρετούμενων συμπολιτών μας, αναπήρων, ατόμων με κινητικά προβλήματα, άνοια κ.α.
Δεν αρκεί να λυπούμαστε με τα τραγικά περιστατικά, που κάθε λίγο συμβαίνουν.
Δεν μπορούμε να αφήνουμε να χάνονται ανθρώπινες ζωές, λόγω της βάρβαρης, αντικοινωνικής πολιτικής του συστήματος, ασχέτως από το ποιος είναι ο κυβερνητικός διαχειριστής.
Για να σωθούν ζωές, πρέπει να ανατραπεί αυτή η πολιτική με τους αγώνες του εργατικού και λαϊκού κινήματος.