ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας: 30 χρόνια ζωής και αδιάλειπτης καλλιτεχνικής δημιουργίας - Ξεκινά η νέα καλλιτεχνική περίοδος 2019-2020 με στόχο την ουσιαστικότερη σύνδεση με το λαό της πόλης

Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας συμπληρώνει 30 χρόνια ζωής και αδιάλειπτης καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ολοκληρώνοντας έτσι έναν σημαντικό θεατρικό κύκλο ξεκινά τη νέα καλλιτεχνική περίοδο 2019-2020 με στόχο την ουσιαστικότερη σύνδεσή του με το λαό της πόλης των Πατρών και την προσέγγιση ενός καινούργιου θεατρικού κοινού. Επενδύει σε έργα υποδομής, σε εκπαιδευτικά εργαστήρια για νέους και δίνει μια διαφορετική κατεύθυνση στις επιλογές του ρεπερτορίου. Επιλέγει για την χειμερινή περίοδο σημαντικά θεατρικά έργα και συνεργάζεται με καταξιωμένους δημιουργούς του Ελληνικού Θεάτρου.

Συνεχίζει δυναμικά την καλλιτεχνική του δραστηριότητα στην Κεντρική και Παιδική Σκηνή, παράλληλα με το Άρμα Θέσπιδος, το Θέατρο της αφήγησης και της επινόησης και την Όπερα. Το Θέατρο καλλιεργεί την καινοτομία και τον πειραματισμό και συμβάλλει στον Πολιτισμό της Πόλης.

Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας παρουσιάζει τη πλατφόρμα «Για ένα Θέατρο της αφήγησης και της επινόησης». Πρόκειται για μία θεατρική πρόταση που ξεκίνησε την θεατρική περίοδο 2018-2019 με θέμα: Αναμνήσεις από την Πάτρα.

Το θέατρο θα επαναλάβει το έργο του Γιάννη Ζουγανέλη "Οι Τόποι είναι ήχοι", σε σκηνοθεσία Μάριας Φλωράτου

Στο έργο παρακολουθούμε την πορεία του τουμπίστα Γιάννη Ζουγανέλη από το αναμορφωτήριο του Κορυδαλλού έως την ανάδειξή του σε έναν διεθνούς φήμης μουσικό.

Η υπόθεση: Η παράσταση επικεντρώνεται στην παραμονή του Γιάννη Ζουγανέλη στην Πάτρα, όπου ήρθε ως υπαξιωματικός του στρατού. Η ιστορία εξελίσσεται στα τέλη του 1950, μετά το πέρας του πολέμου, όταν η πόλη εισέρχεται στη περίοδο αντιπαροχής, της αστικοποίησης και της ραγδαίας εκβιομηχάνισης. Μια χαρτογράφηση των τόπων και των ήχων της Πάτρας του παρελθόντος.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Μάρια Φλωράτου

Σκηνικά - Κοστούμια: Μαρία Βασιλάκη. Σύνθεση - Μουσική Επιμέλεια: Ανδρέας Ζαφειρόπουλος. Μουσική Τεχνολογία – Βίντεο: Γαβριήλ Καμάρης.

Κίνηση: Κατερίνα Τασσύ. Σχεδιασμός Φωτισμών: Νίκος Σωτηρόπουλος

Ερμηνεία: Γεράσιμος Γεννατάς

Στην παράσταση συμμετέχουν πολίτες της Πάτρας και η Μπάντα του Δήμου Πατρέων. Πρωτότυπο Κείμενο Κωνσταντίνου Μάγνη «Όλα Τούμπα»

Τα αποσπάσματα από την αλληλογραφία του Ερνέστου Τσίλλερ με το Θεόφιλο Χάνσεν (1861-1890), που ακούγονται στην παράσταση, είναι ευγενική παραχώρηση της Μαριλένας Ζ. Κασσιμάτη από την Αλληλογραφία Ερνέστου Τσίλλερ [Αθήνα] - Θεόφιλου Χάνσεν. Εκδ. ΜIET Αθήνα 2019.

«Ο Τζορτζ αφουγκραζόταν ν' ακούσει τους μακρινούς ήχους. Για μια στιγμή πήρε ύφος ανθρώπου πρακτικού και μεθοδικού. Κοίτα πέρα απ' το ποτάμι, Λένι, και θα σου πω ώστε σχεδόν να το δεις". Ο Λένι γύρισε το κεφάλι του και κοίταξε προς την αντίπερα όχθη της λίμνης και ψηλά προς τις σκοτεινιασμένες πλαγιές των Γκάμπιλαν».

Στην Αμερική του μεσοπολέμου, του μεγάλου κραχ, ο γιγαντόσωμος κι απλοϊκός Λένι και ο μικρόσωμος κι έξυπνος Τζορτζ γυρνούν από τόπο σε τόπο, πλάνητες, αναζητώντας δουλειά. Ο Λένι δεν μπορεί να ξεχωρίσει το σωστό απ' το λάθος και του αρέσει ν' αγγίζει τα απαλά πράγματα - τη γούνα ενός ζώου, τα μαλλιά μιας κοπέλας. Οι δυο αταίριαστοι αλλά αχώριστοι φίλοι πιάνουν δουλειά σ' ένα αγρόκτημα, και εκεί, με αφορμή την όμορφη γυναίκα του μοχθηρού Κέρλι, που είναι ο γιος του αφεντικού, ξετυλίγεται μία τραγωδία

Το Άνθρωποι και ποντίκια είναι μια σκληρή μα και βαθιά ανθρώπινη ιστορία διαψευσμένων ονείρων. Από το 1937 που εκδόθηκε, έχει παρουσιαστεί αρκετές φορές στο θέατρο, έχει διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και θεωρείται από τα αναμφισβήτητα αριστουργήματα της αμερικανικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα.

Πρόκειται για ένα τρίπρακτο δράμα, αριστούργημα της νεοελληνικής δραματουργίας, ενώ έχει μακρά ιστορία που ξεκίνησε το 1943 με μια δικαστική περιπέτεια και συνεχίστηκε με απόρριψη από τις Κρατικές σκηνές.

Μεταφερόμαστε στην Χαλκίδα του '50. Μια παντρεμένη γυναίκα, στοιχηματίζει με τον άντρα της ότι μπορεί να παντρευτεί όποιον θέλει και εκείνος της υπογράφει ένα χαρτί, ότι αν βρει κάποιον που να θέλει να την πάρει, θα της δώσει διαζύγιο.

Το αριστούργημα του συγγραφέα Μενέλαου Λουντέμη, «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα», που έχει «μαγέψει» γενιές και γενιές, ανεβαίνει φέτος τον χειμώνα από την Παιδική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, στο «Καμπέρειο Θέατρο» και εν συνεχεία θα παρουσιαστεί στο Δημοτικό Θέατρο Απόλλων της Πάτρας

Η ιστορία:

Ένα ορφανό, χαρισματικό αγόρι, ο Μέλιος, διψάει για μόρφωση. Η λαχτάρα του για μάθηση, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, του δίνει ώθηση και φτερά. Φως, στήριγμα και οδηγός του σε αυτή την διαδρομή είναι ο δάσκαλός του, ο οποίος τον βοηθάει να φύγει απ’ το χωριό και να συνεχίσει τις σπουδές του στην πόλη.

Αγωνίζεται να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο, ζει μια μεγάλη περιπέτεια και παίρνει δύναμη από τα γράμματα, τη γνώση και τα βιβλία.

Στο έργο του Μενέλαου Λουντέμη, ο μικρός ήρωας του μυθιστορήματος «Συννεφιάζει», το ορφανό αγόρι, στο «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» αποκτάει όνομα, γίνεται ο Μέλιος, που «πιάνει φιλία» με τα βιβλία για να μάθει όσα του κρύβουν οι μεγάλοι. Με πείσμα, με πάθος και με ελπίδα τραβάει ολομόναχος για τη μεγάλη πολιτεία, το μεγάλο σχολείο.

Στα δύσκολα βήματα του, συναντά καλούς φίλους, αλλά και σκληρούς ανθρώπους. Και παλεύει να φτάσει ψηλά στ’ άστρα. Γνωρίζει την προδοσία και τη φιλία, το μίσος και την τρυφερότητα, δοκιμάζεται και αδικείται, αγαπά και αγαπιέται, υποστηρίζει με πάθος την ειλικρίνεια και την αλήθεια, παλεύει με θάρρος ενάντια στην αδικία. Το ταξίδι του αυτό προς την ενηλικίωση, που κυλά όπως το μεγάλο ποτάμι της πολιτείας του, άλλοτε με ορμή και άλλοτε γαλήνια, άλλοτε με πικρές και άλλοτε με χαρές, θα τον σημαδέψει για πάντα. Και σημαδεύει μαζί και εμάς, γιατί ο κόσμος του Μελιού που φαντάζει μακρινός, δε διαφέρει πολύ από τον δικό μας κόσμο.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Μαίρη Ανδρέου

Θεατρική Διασκευή: Γιάννης Ρήγας

Σκηνικά: Ευαγγελία Κιρκινέ

Πρωτότυπη μουσική: Κλέων Αντωνίου

Κίνηση: Κωνσταντίνα Λάλλου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Μάγια Ανδριανού

Φωτισμοί: Richard Antony Λούκας.

Τους ρόλους του έργου ερμηνεύουν οι ηθοποιοί:

Βάσω Ασίκογλου, Αλέξανδρος Ζαφειριάδης, Ευαγγελίνα Καριοφύλλη, Σοφία Μπλέτσου, Μιχάλης Παπαδημητρίου, Χρήστος Τσιώτας.

Το «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» είναι ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Μενέλαου Λουντέμη. Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά έργα του συγγραφέα και μαζί με τα μυθιστορήματα «Συννεφιάζει» «Αγέλαστη Άνοιξη» και «Κάτω απ’ τα κάστρα της Ελπίδας» αποτελούν μια τετραλογία που μιλάει για την ζωή και τις αντίξοες συνθήκες ενός προσφυγόπουλου από την Κωνσταντινούπολη του Μελιού Καδρα. Είναι ένα έργο ύμνος για το βιβλίο το σχολείο και τον δάσκαλο. Ένα αριστουργηματικό κείμενο που σημαδεύει όποιον το διαβάζει. Ο Μέλιος προσφέρει στον Λουντέμη την ευκαιρία να αναπλάσει ένα κοινωνικό μωσαϊκό με το οποίο έχει εξοικειωθεί από καιρό :τους αστούς και τους μεροκαματιάρηδες της επαρχίας, τα βλάχικα κονάκια, τους αλήτες του σχολείου και τους γύφτους. Το παιδί που μετράει τ’ άστρα κάνει παρέα με όλους. Εντυπωσιάζει τους ευυπόληπτους πολίτες και τους δασκάλους του, μαθαίνει γράμματα στους αγράμματους, ανακηρύσσεται σε αρχηγό της σχολικής « συμμορίας» διαποτίζοντας με το ευεργετικό του πνεύμα τα μέλη της.

Η Γκόλφω και ο Τάσος, δύο νέα ερωτευμένα παιδιά αποφασίζουν να παντρευτούν παίρνοντας την ευχή των γονιών τους. Ωστόσο το πρόσωπα του περιβάλλοντός τους εκφράζουν τις ενστάσεις τους και προσπαθούν να τους χωρίσουν. Η Γκόλφω πλήρως αφοσιωμένη στον αγαπημένο της αρνείται πεισματικά τις προτάσεις του πλούσιου Κίτσου που θέλει να την κάνει γυναίκα του. Αντίθετα, παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς του, o Τάσος δέχεται να παντρευτεί την Σταυρούλα, την κόρη του τσέλιγκα Ζήση που θα του εξασφάλιζε οικονομική άνεση.

Η Γκόλφω νιώθοντας προδομένη αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή της αφού πρώτα συναντήσει το ζευγάρι και με μεγαλοψυχία τους δώσει τις ευχές της. Ο Τάσος συγκινημένος από την στάση της Γκόλφως αποφασίζει να εγκαταλείψει την Σταυρούλα και να γυρίσει στην πρώτη και μοναδική του αγάπη. Φτάνει όμως πολύ αργά κοντά της, αφού η Γκόλφω έχει προλάβει να πιει το δηλητήριο προτού μάθει πως ο Τάσος είχε μετανιώσει. Ο Τάσος νιώθοντας ένοχος αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του με το ίδιο του το μαχαίρι. Το έργο τελειώνει με την Αστέρω, μητέρα της Γκόλφως, και τον Θανασούλα, πατέρα του Τάσου, να βρίσκουν μαζί τα πτώματα των παιδιών τους.

Όπερα σε τρεις πράξεις του Τζουζέπε Βέρντι -Λιμπρέτο του Αντόνιο Σόμα.

Πρώτη παρουσίαση στο Θέατρο Απόλλων της Ρώμης, στις 17 Φεβρουαρίου 1859.

Πρώτη παρουσίαση στο Θέατρο Απόλλων της Πάτρας, στις 18 Φεβρουαρίου 1872

Η πιο πολιτική όπερα του Βέρντι που στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα.

Δημοτικό Θέατρο Απόλλων – Απρίλιος 2020

Ένα θέαμα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «Πολιτιστική κιβωτός μιας Πόλης».

Από τις αρχές του Ελεύθερου Ελληνικού κράτος η Πάτρα είναι μια πόλη ταξικών ανισοτήτων. Από την μια πλευρά, πλούσιοι αστοί με ανοιχτούς ορίζοντες στην Ευρώπη μια και το λιμάνι της πόλης είναι η πρώτη Ελληνική πύλη προς την Δύση. Το εξαγωγικό εμπόριο της σταφίδας τους δίνει τις δυνατότητες να επιστρέφουν με εμπειρίες από τον δυτικό πολιτισμό που εγκαθιστούν στην πόλη. Νεοκλασικά κτίρια σχεδιασμένα από ξένους αρχιτέκτονες, παραστάσεις όπερας από Ιταλικούς θιάσους, ακριβά ρούχα, λογοτεχνικές αναφορές που ταξιδεύουν μέσα από τις κουβέντες τους.

Από την άλλη πλευρά, αγρότες που καλλιεργούν την σταφίδα, εργάτες των εργοστασίων, πρόσφυγες από την Μικρά Ασία, εσωτερικοί μετανάστες από την Αχαϊκή ενδοχώρα αλλά και το Μεσολόγγι και το Αγρίνιο, Ιταλοί ιδιοκτήτες μικρών εκταρίων, ναυτικοί που ξημεροβραδιάζονται στα κουτούκια του λιμανιού, άνεργοι. Μέσα σ’ αυτόν τον ανθρώπινο πολτό αναπτύσσονται δυο δρόμοι πολιτιστικής έκφρασης. Τα ρεμπέτικα που ταξιδεύουν από την Μικρά Ασία και βρίσκουν την θέση τους μέσα στις τάξεις των εργατών και των ανέργων και ο καραγκιόζης που αν και προερχόμενος από την μακρινή Ανατολή στην Πάτρα, χάρη στη δεξιότητα κάποιων προικισμένων καλλιτεχνών αποκτά μια ιδιαίτερη παράδοση. Αυτή του Πατρινού Καραγκιόζη.

Παράλληλα, οι αστοί γιορτάζουν το καρναβάλι με τα Μπουρμπούλια και η εργατική τάξη με τις Μπούλες.Δυο κόσμοι που ανάμεσά τους κυριαρχεί το χάος.

(Συμπαραγωγή με το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα)

Στις Σταφιδαποθήκες Μπάρρυ θα πραγματοποιηθούν παραστάσεις πάνω σε Παραλογές, μια ιδιαίτερη κατηγορία δημοτικών τραγουδιών με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Συμπαραγωγή με πατρινές θεατρικές ομάδες και τη συμμετοχή Πατρινών λογοτεχνών.