Μνήμες που επιστρέφουν μπορεί και να …εκδικούνται, αλλά το σίγουρο είναι πως αφυπνίζουν και αυτό είναι το σημαντικό σε μια περίοδο όπου η μουσική και το τραγούδι, καλούνται να παίξουν ενεργό και πρωταρχικό ρόλο, στην αφύπνιση μιας πόλης και των κατοίκων της.
Αυτό είναι το μήνυμα και το …ηθικό δίδαγμα, από την παρουσία – συμμετοχή του Θάνου Μικρούτσικου, της Αφροδίτης Μάνου, του Κώστα Θωμαϊδη και της Ορχήστρας Νυκτών Εγχόρδων στο Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας, στον απόηχο μιας συναυλίας, όπου στο Ρωμαϊκό Ωδείο της Πάτρας παρουσία εκατοντάδων θεατών φύσηξε άλλος αέρας…
Όλα αυτά, μέσα από ένα αντάμωμα τριάντα χρόνια μετά. Στα τριαντάχρονα του Διεθνούς Φεστιβάλ της Πάτρας, αντάμωμα που συνοδεύθηκε με τραγούδια, τα οποία παρέπεμπαν στο όνειρο που κυνηγούσε αυτή η πόλη, αυτή η χώρα και το οποίο ακόμα κυνηγούν.
Το ραντεβού με τη …μνήμη δεν ήταν ραντεβού λήθης, αλλά επικαιροποίησης της «συμφωνίας», για να ξορκιστούν οι εφιάλτες που μας ακολουθούν και μας κάνουν να χάνουμε την ουσία, να χάνουμε τη ζωή και τις στιγμές.
Από σκηνής Ρωμαϊκού Ωδείου, ακούστηκαν τραγούδια με «αίμα», τραγούδια από πέτρα, τραγούδια που μας κυκλώνουν. Τραγούδια της μνήμης μας. Για να μην ξεχνάμε πως ένας λαός που έχει μνήμη υπάρχει.
Οι φωνές της Αφροδίτης Μάνου και του Κώστα Θωμαϊδη, έκαναν το πέρασμα από το τότε στο τώρα πλαισιωμένοι από τον πολυσύνθετο Θύμιο Παπαδόπουλο με τα πνευστά του, τον σπουδαίο Θοδωρή Οικονόμου με το πιάνο του, την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων και φυσικά από τον Θάνο Μικρούτσικο και μας ταξίδεψαν με τραγούδια που μας εμψύχωσαν και μας απογείωσαν.
«Η πιο όμορφη θάλασσα», «ο Ντικ», «η Δίκοπη ζωή» ήταν εκεί και οι... «Κρύες γυναίκες» σε μια «Πιρόγα» συνάντησαν τη «Ρόζα».
