Ο Δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης παραβρέθηκε το Σάββατο 16 Φεβρουαρίου στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα, με θέμα: «Σύγχρονες Προσεγγίσεις στην Κοινωνική Ένταξη και Συμμετοχή των Ατόμων με Αναπηρία στην Κοινωνία- Η Διεθνής Σύμβαση του Ο.Η.Ε. για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία και ο ρόλος της Περιφερειακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης» και διοργάνωσαν η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία και η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας.

Ο Δήμαρχος στον χαιρετισμό του ανέφερε τα εξής:

«Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι τα άτομα με αναπηρία πρέπει να είναι ενταγμένα στην κοινωνία και όχι κλεισμένα σ’ ένα δωμάτιο μόνα τους. Ποιες είναι όμως οι προϋποθέσεις για να γίνει αυτό; Ποιος δημιουργεί τις δυνατότητες όταν σου συμβεί η αναπηρία να μπορείς να ενταχθείς. Πρώτο ζήτημα μεγάλο, είναι η πρόληψη. Το ποιος ασχολείται για να μην φτάσω στο σημείο να είμαι ανάπηρος. Κι αφού γίνω ανάπηρος, ποιος ασχολείται για να ενταχθώ στην κοινωνία και να μην απομονωθώ. Για τη θεραπεία δε, ενώ έδινε ο ανάπηρος μια μικρή ή μηδενική συμμετοχή για την αγορά φαρμάκων, σήμερα είναι αναγκασμένος να πληρώνει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό. Ένας άνεργος, φτωχός πώς θα έχει πρόσβαση στα φάρμακά του; Δεν υπάρχει ολοκληρωμένο δημόσιο, δωρεάν πρόγραμμα αποκατάστασης.

Την περίοδο που υποτίθεται ότι ήμασταν πιο φτωχοί ως χώρα, είχαμε περισσότερη πρόσβαση στη υγειονομική περίθαλψη, μικρότερη συμμετοχή στα φάρμακα, υπήρχαν περισσότερα επιδόματα.

Σήμερα όλα αυτά μειώνονται γιατί θεωρούνται κόστος. Πού πάνε οι πόροι που συγκεντρώνονται; Έχουμε επιστήμη και τεχνική που τρέχει με ιλιγγιώδη ρυθμό, άρα πώς γίνεται η καθημερινότητά μας να οπισθοδρομεί;

Αν το ψάξουμε λίγο, θα δούμε ότι στον πλανήτη γίνεται μεγάλη συγκέντρωση πλούτου σε λίγους, με την υποστήριξη των κυβερνώντων, για τους πολλούς δεν υπάρχουν δικαιώματα. Άρα ένταξη χωρίς προϋποθέσεις είναι απλώς λόγια. Και φυσικά, δεν συζητούμε για το θέμα εργασίας για τα άτομα με αναπηρία.

Όποιος έχει ζήσει την περιπέτεια της μετακίνησης μέσα στην πόλη όταν έχεις κάποιο είδος αναπηρίας, θα καταλάβει ότι δεν μπορεί να βγει έξω από το σπίτι του.

Ως Δήμος, δίνουμε μάχη μέσα σε δύσκολες συνθήκες, να ανταποκριθούμε σε ό,τι μας αναλογεί, παρά τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό και μειωμένη χρηματοδότηση. Ο λόγος της απαγόρευσης πρόσληψης μόνιμου προσωπικού και της μειωμένης χρηματοδότησης είναι ένας: οι ανάγκες των ατόμων με αναπηρία για τις κυβερνήσεις είναι κόστος, οι εργαζόμενοι είναι έξοδο, το χρήμα πρέπει να συγκεντρωθεί σε λίγους, άρα καταλήγουμε στην ίδια αιτία. Εμείς προσπαθούμε, με τη λειτουργία των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης, τις κοινωνικές μας υπηρεσίες με τους λίγους έστω εργαζόμενους που τα λειτουργούν, να βοηθήσουμε. Πήραμε μέτρα ανακούφισης με απαλλαγή ή μειωμένα τιμολόγια στα ανταποδοτικά τέλη και την ΔΕΥΑΠ.

Συγκροτήσαμε στο Δήμο μας μια ομάδα από όλες τις διευθύνσεις, που υλοποιούν τις παρεμβάσεις και τα έργα έχοντας ως προτεραιότητα τα άτομα με αναπηρία και την μετακίνησή τους. Όμορφα έργα είναι τα έργα που εξυπηρετούν τις ανάγκες όλων των δημοτών μας.

Επομένως και στα έργα ανάπλασης στο κέντρο της Πάτρας, στην Άνω Πόλη, στα Ζαρουχλέικα, στα Καντριάνικα και αλλού, ξεκινάμε από το βασικό κριτήριο, ότι σ’ αυτούς τους χώρους θα έχουν εύκολη πρόσβαση τα άτομα με αναπηρία. Στην ΔΕΥΑΠ που είχαμε την δυνατότητα, προσλάβαμε εργαζόμενους με αναπηρία.

Όταν αναλάβαμε ως Δημοτική Αρχή, αποφασίσαμε ότι ο Καρναβαλικός χορός του Δημάρχου, θα γίνεται για τα άτομα με ειδικές ανάγκες και τις οικογένειές τους, θέλοντας να στείλουμε το δικό μας μήνυμα για το ποιες είναι οι προτεραιότητές μας. Βεβαίως, δεν αρκεί μόνο ο συμβολισμός, χρειάζονται έργα, για τα οποία αγωνιζόμαστε να γίνουν γιατί το 10% των κατοίκων της πόλης μας βρίσκεται σε κάποιας μορφής αναπηρία.

Δεν τους βλέπουμε στο δρόμο, γιατί δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις να κινηθούν.

Αυτό πρέπει ν’ αλλάξει και γι αυτό αγωνιζόμαστε με έργα και όχι με λόγια».