Μια εξαιρετική πρωτότυπη σατυρική θεατρική παράσταση είχε την τύχη να παρακολουθήσει το πλήθος των θεατών που προσήλθε το βράδυ της Παρασκευής 26 Σεπτεμβρίου στον υπαίθριο χώρο των Παλαιών Σφαγείων, στο πλαίσιο του Καλοκαιρινού Φεστιβάλ Καρναβαλιού Sparc που υλοποιείται από τις 21 έως τις 27 Σεπτεμβρίου 2020 και το οποίο χρηματοδοτείται από το επιχειρησιακό πρόγραμμα «Ευρωπαϊκή Εδαφική Συνεργασία – InterregGreece – Italy 2014 – 2020».
Πρόκειται για την παράσταση «Ως πότε» από τον Σπινθήρα, που βασίστηκε στην ποίηση μια πρωτότυπη σατιρική θεατρική παράσταση βασισμένη σε ποιήματα του μεγαλύτερου σατυρικού ποιητή της νεότερης Ελλάδας, του Γιώργου Σουρή(Ερμούπολη, 2 Φεβρουαρίου 1853 - Νέο Φάληρο, 26 Αυγούστου 1919) αναδεικνύοντας τη διαχρονικότητά τους και την επικαιρότητά τους ως σήμερα, παρότι η περίοδος ακμής του Σουρή και δημιουργίας των ποιημάτων του ανιχνεύεται 140 χρόνια πριν.Ο Σουρής είχε πλούσια πνευματικά προσόντα και πλούτο γνώσεων με συνέπεια να καταστεί εξαίρετος δημοσιογράφος της έμμετρης σάτιρας των γεγονότων της εποχής.Αξίζει να σημειωθεί πως υπάρχει μετάφραση του Σουρή για τις Νεφέλες του Αριστοφάνη. Μάλιστα, ο Σουρής χαρακτηρίστηκε και ως ο «νέος Αριστοφάνης».
Η σατιρική και ανατρεπτική ποίηση του Γιώργου Σουρή, που αποτέλεσε τη ραχοκοκκαλιά και τον πυρήνα της παράστασης, αποδείχτηκε ιδανική επιλογή για τη σύνδεση της εκδήλωσης με το Καρναβάλι, του οποίου η σάτιρα αποτελεί αναπόσπαστο και κυρίαρχο χαρακτηριστικό. Ωστόσο ο σκηνοθέτης Μίλτος Νίκας που εκτός της σκηνοθεσίας, υπέγραψε τη σύνθεση των κειμένων και τη μουσική επιμέλεια, δημιούργησε μια παράσταση σχεδόν άχρονη αφού η ματιά του αφορούσε με δραματική επίταση το τώρα όσο και το τότε. Όλα αυτά τα χρόνια παρότι η Ελλάδα έχει αλλάξει τόσους πρωθυπουργούς, η ιστορία και το βιοτικό επίπεδο έχουν εξελιχτεί, δεν έχουν αλλάξει πολλά και βρίσκουμε πολλές καταστάσεις και συμπεριφορές σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο ίδιες και απαράλλαχτες. Η παράσταση εξελίχτηκε σε ένα καυστικό πολιτικό σχόλιο πάνω στην ιστορία του τόπου μας και μέσα από την ποίηση του Σουρήτο γέλιο γίνεται η φωνή διαμαρτυρίας ενός ολόκληρου λαού που ακόμα παλεύει να επιβιώσει. Η ιστορία της νεότερης Ελλάδας παρελαύνει μέσα από ιστορικούς σταθμούς ωστόσο οι αναφορές στο σήμερα πλείστες και οι νύξεις και οι συνειρμοί φυσικοί και επακόλουθοι. Οι επεκτατικοί πόλεμοι, η Μεγάλη Ιδέα, το Παλάτι, τα κομματικά παιχνίδια, η αναξιοκρατία κι η διαφθορά του νέου ελληνικού κράτους, η πρώτη χρεοκοπία της χώρας, η περίοδος Τρικούπη γίνονται οι αφορμές να δοθεί το χρονικό πλαίσιο των γεγονότων και ταυτόχρονα η πηγή και το ερέθισμα για τους τρεις Έλληνες που κάθονται στο καφενείο σε τρία διαφορετικά τραπέζιακαι συζητούν στα τέλη του 19ου αιώνα διαβάζοντας τη σατυρική εφημερίδα του Σουρή «Ο Ρωμηός» να σχολιάσουν, να νιώσουν αδύναμοι και εγκλωβισμένοι στα αδιέξοδα της εποχής τους, να οργιστούν, να γελάσουν αλλά να μείνουν νωχελικά αμέτοχοι και να επαληθεύσουν περίτρανα τον στίχο του ποιητή «ως πότε τέλος πάντων θα λέγωμεν ως πότε», συμπυκνώνοντας δραματικά το χρόνο και φτάνοντας ως τις μέρες μας.
Βλέποντας ο θεατής την παράσταση δεν ξέρει αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει, να εντοπίσει τις ομοιότητες ή να μελαγχολήσει. Κλαυσίγελως, πικρό γέλιο παρά διασκέδαση είναι μάλλον τα απόνερα της ποίησης του Σουρή και της παράστασης. Η στασιμότητα γίνεται το γεγονός, όπως ακριβώς αυτό που βλέπουμε: τους τρεις Έλληνες να κάθονται στις καρέκλες τους. Το «ως πότε…» όμως καραδοκεί και είναι η μόνη ελπίδα, ο μόνος τρόπος να σηκωθούμε από τις καρέκλες μας και να προχωρήσουμε, να πάψουμε να τα ανεχόμαστε όλα και να βρούμε τη δύναμη να απαιτήσουμε να σπάσει ο θλιβερός και καταστροφικός κύκλος της αναξιοκρατίας, της διαφθοράς, της στασιμότητας διεκδικώντας επιτέλους τα αυτονόητα και απολύτως στοιχειώδη: μια δίκαιη και καλύτερη ζωή.
Εξαιρετικοί αποδείχτηκαν οι ηθοποιοί που ερμήνευσαν τους τρεις Έλληνες. Ο έμπειρος και ιδανικός για τον ρόλο του Διονύσης Βούλτσος και οι πολύ καλοί Γιώργος Κατσάμπας και Τάσος Χρυσόπουλος απέδωσαν υποδειγματικά τους χαρακτήρες αντικατοπτρίζοντας όλους εμάς που ήμασταν εκτός σκηνής. Τα σκηνικά και τα κοστούμια ήταν της Μαρίας Βασιλάκη, οι φωτισμοί του Νίκου Σωτηρόπουλου και η επεξεργασία των ήχων του Νίκου Γιατράκου.Παραγωγή: «Σπινθήρας».
Την παράσταση, μεταξύ των άλλων παρακολούθησαν η πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πατρέων Κατερίνα Γεροπαναγιώτη, η αντιδήμαρχος Δημοτικών Ενοτήτων Μεσσάτιδας, Παραλίας και ΒραχνεΐκωνΑναστασία Τογιοπούλου, ενώ η πρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου Πατρέων – Καρναβάλι Πάτρας Ήρα Κουρήστον χαιρετισμό της τόνισε την πρωτοβουλία του Δήμου να στηρίξει τους Πατρινούς δημιουργούς και καλλιτέχνες σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία της πανδημίας μέσα από τις δράσεις του Καλοκαιρινού Φεστιβάλ Καρναβαλιού.
Το Καλοκαιρινό Φεστιβάλ Καρναβαλιού και το Φεστιβάλ Θεάτρου υλοποιούνται από το Δήμο Πατρέων στο πλαίσιο του έργου SPARC και η διοργάνωση των δράσεων υποστηρίζεται από την Κοινωφελή Επιχείρηση του Δήμου Πατρέων – Καρναβάλι Πάτρας (Συνδεδεμένος Εταίρος του Έργου).
