Οκτώ χρόνια μετά και η κοροϊδία με τον υπό κατασκευή αυτοκινητόδρομο Πατρών – Κορίνθου, δεν έχει τελειωμό.

Παραδίδουν στην κυκλοφορία – μετά από τόσα χρόνια – μόλις 20 χιλιόμετρα δρόμου και γι αυτό, κυβερνώντες και κατασκευάστρια εταιρεία, πανηγυρίζουν !

Θεωρούν επίτευγμα που, η Κοινοπραξία ΄΄Ολυμπία Οδός Α.Ε.΄΄ ολοκλήρωσε μετά από οκτώ χρόνια τα πρώτα 20 από τα 120 συνολικά χιλιόμετρα του αυτοκινητόδρομου. Και στήνουν φιέστες για να γιορτάσουν μια ντροπιαστική εξέλιξη έργου.

Δεν κοκκινίζει κανείς τους, που η Κοινοπραξία έχει ήδη εισπράξει από διόδια, χρηματοδοτήσεις και αποζημιώσεις, το σύνολο του προβλεπόμενου κόστους.

Δεν τους ενοχλεί καθόλου που συνεχίζεται η είσπραξη ληστρικών διοδίων ( 13 ευρώ Πάτρα - Αθήνα και αντίστροφα) και με την ολοκλήρωση του έργου, το κόστος της διαδρομής για διόδια θα εκτοξευθεί στο ένα μεροκάματο, που θα κάνει τη χρήση είδος πολυτελείας για τα λαϊκά στρώματα.

Προσφέρουν γη και ύδωρ στους κατασκευαστικούς ομίλους, την ίδια στιγμή που, όλες οι αστικές κυβερνήσεις – συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. – εξαθλιώνουν το λαό με αλλεπάλληλα μνημονιακά μέτρα, φόρους και χαράτσια.

Κάνουν το λαό μας να ΄΄ματώνει΄΄ για να γεμίζουν τα ταμεία των μεγαλοκατασκευαστών, των κεφαλαιοκρατών στο σύνολό τους.

Αυτή η κατάσταση, που ορίζει ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή από το λαό μας. Τη λύση για τις αναγκαίες υποδομές, δεν μπορεί να τη δώσουν μια χούφτα καπιταλιστών, οι οποίοι νοιάζονται μόνο για τα κέρδη τους.

Λύση είναι η δημιουργία δημόσιου φορέα κατασκευής έργων, που θα εγγυάται την ποιότητα, το λογικό κόστος και χρόνο κατασκευής και δωρεάν στη χρήση τους από το λαό. Ένας τέτοιος φορέας μπορεί να κατασκευάσει και να συντηρήσει τα 3.500 χλμ. του δικτύου δρόμων της πόλης μας, να απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους, με σταθερή, μόνιμη και με δικαιώματα εργασία και να μειώσουμε έτσι και το τεράστιο πρόβλημα ανεργίας που βιώνουμε.

Είναι κατανοητό πια σε όλους ότι η χώρα μας διαθέτει έμπειρο επιστημονικό και εργατικό δυναμικό, αλλά μένει στο περιθώριο για χάρη των συμφερόντων εκείνων, που κάνουν κουμάντο στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου.

Αυτή η αντιλαϊκή πολιτική πρέπει και μπορεί να ανατραπεί, αν ο λαός μας αποφασίσει να γίνει αυτός ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Να πορευτεί σε άλλο δρόμο ανάπτυξης, οργανώνοντας την πάλη του μέσα από το ταξικό εργατικό κίνημα με στόχο τη λαϊκή εξουσία.